[Hüseyin Odabaşı] Makul şüphe mi, vesvese mi?

Malumunuz bu “makul şüphe” sebebiyle son 6 seneden beri altı yüz binden fazla hizmet insanı Türkiye'de adli işlem gördü ve pek çoğu itibariyle hapishanelerde yatmak zorunda kaldı. 

Adli işlem yapmak için sebep teşkil eden şüpheyi oluşturan şartlar ve dayandığı deliller adaletin ayar noktasını teşkil eder. Adli gerekçe bahanesi ile şüphenin etki alanını genişletir veya lüzumundan fazla daraltırsanız adaletin ayarını bozmuş olursunuz. Veya ilk düğmeyi daha baştan yanlış iliklemişiniz demektir. Bu bakımdan “adli şüphenin” somut delile dayanarak oluşması ve onu oluşturan şartların tahkik ve tetkiki en mühim konudur. 

Çünkü adli şüpheye göre dava dosyası mahkeme tarafından ya kabul edilecek veya reddedilecektir. Hatta yargılamanın tutuklu mu tutuksuz olması adli şüphenin veya makul şüphenin mahiyetine bağlıdır. Dolaysıyla “makul şüphe” deyip geçemeyiz; somut olgulara dayanması şarttır.  

Örneğin, Hz. Ali kendine ölümcül darbe vuran İbn-i Mülcem’i yakalayıp öldürmek isteyenlere beklenmesini şayet ölürse O’nun da kısas gereği öldürülmesini istemiştir. Çünkü suç oluşmadan ceza olmaz. Somut delil olmadan da suç oluşmaz.  

Alanı haddinden fazla genişletilen ve somut gerçeklerden koparılan adli şüphe, vesveseye dönüşür. Vesvese adaletin fabrika ayarıyla oynamak demektir. Bugün Türkiye’de olan budur. Çünkü Şeytanın üfürmeleri ile beslenen “vesvese” ile yeni yeni suçlar ve suçlular ihdas edildi. Çünkü somut gerçekler ile irtibatı kesilen suçlamalar neticesinde oluşan keyfilik, zülüm dağlarının sahillerine kadar çoktan gelip dayandı. 

Seksen darbesinden sonra Muhsin Yazıcıoğlu delilsiz mesnetsiz 7.5 yıl hapishanede tutulduktan sonra adeta özür dilenerek serbest bırakılmıştı. Çünkü gerekçesiz tutuklamaların beraatı da gerekçesiz olur.  

Delillere ve doğru şahitlere dayanmayan suç tespitlerine adli anlamda “şüp