İkinci desise korku hissi

Bediüzzaman Hazretleri, İslâmın cibillî düşmanlarının sinsi hilelerinden ikincisi olan korku hissini kullanarak mafyanın yaptığı gibi “ihâfe ve ızrar” (Yani korkutma ve zarar verme) ile insanların uhrevî hayatlarını mahvettiklerini şöyle anlatıyor. “İnsanda en mühim ve esaslı bir his, korku duygusudur. Dessas, hilekâr zâlimler, bu KORKU DAMARI’ndan çok istifade etmektedirler. Onunla KORKAKLARI GEMLENDİRİYORLAR. Ehl-i dünyanın hafiyeleri ve ehl-i dalâletin propagandacıları, avâmın ve bilhassa ULEMÂNIN bu damarından çok istifade ediyorlar. Korkutuyorlar, evhamlarını tahrik ediyorlar. Meselâ,  nasıl ki, damda bir adamı tehlikeye atmak için bir dessas adam, o evhamlının nazarında zararlı görünen bir şeyi gösterip, vehmini tahrik edip, kova kova tâ damın kenarına gelir, baş aşağı düşürür, boynu kırılır. Aynen onun gibi; çok ehemmiyetsiz evham ile, çok ehemmiyetli şeyleri feda ettiriyorlar. Hatta ‘biri  beni ısırmasın’ diyerek, yılanın ağzına girer.”

Üstad Hazretleri, “riyazî düşünce” yoluyla korku hissini, dostu Van Mebusu Seyyid Tâhâ Efendiden nasıl izale ettiğini şöyle anlatıyor: “Bir zaman, Allah rahmet etsin, mühim bir zât, kayığa binmekten korkuyordu. Onunla beraber bir akşam vakti, İstanbul’dan köprüye geldik. Kayığa binmek lâzım geldi. Araba yok. Sultan Eyyüb’e gitmeye mecburuz. Israr ettim.  Dedi: ‘Korkuyorum, belki batacağız!’ Ona dedim: ‘Bu Haliç’te tahminen kaç kayık var?’ Dedi: ‘Belki bin var.’ Dedim: ‘Senede kaç kayık batar?’ Dedi: ‘Bir-iki tane, bazı sene de hiç batmaz.’ Dedim: ‘Sene kaç gündür’ Dedi: ‘Üç yüz altmış gündür.’ Dedim: ‘Senin vehmine ilişen ve korkuna dokunan batmak ihtimali, üç yüz altmış bin ihtimalden bir tek ihtimaldir. (…)

“Hem ona dedim: ‘Acaba kaç sene yaşamayı tahmin ediyorsun?’ Dedi: ‘Ben ihtiyarım, belki on sene daha yaşamam ihtimali vardır.’ Dedim: ‘Ecel gizli olduğundan, her bir günde ölmek ihtimali var. Öyleyse, 3600 günde her gün