İlahi bir emanet

İnsan, diğer yaratılanlardan farklı olarak akıl ve irâde sâhibi olması itibariyle mes’uliyet ve sorumluluk taşımaktadır. İnsan öncelikle, yaratılış gâyesinin ve hedefinin farkında olması, bunun şuur ve idrâki içinde olması gerekir.

       

İnsanın en önemli vazîfesi, Rabbini tanıması ve tanıtmasıdır. O’nu (cc) sevmesi ve sevdirmesi, harika sanatlarıyla kendini tanıtan Sâni-i muhteşemi nazara vererek, O’nun rızâsını kazanmasıdır. 

       

Bu sorumluluğu üzerine alan her insanın, muhataplarına karşı inandırıcı olması ve güven telkin etmesi gerekmektedir. Ayrıca kendisi, aile efrâdı ile birlikte, hayru’l halef nesillerin, gelecek asırlara göre daha iyi yetiştirilmesini sağlamak, Kur’an ve Sünnet rûhuyla beslenmelerine yardımcı olmak da vazîfeleri arasındadır.

       

Bugün İslâm coğrafyasında okuma yazma nisbeti en düşük seviyededir. Nerdeyse kitapsız hale geldik/getirildik. Bundan dolayı gerçek İslâm ruhundan  mahrum kaldığı için müslümanlar, ifrat ve tefrit içinde boğulmakta, insanlığa İslâm’ı sevdirme yerine nefret verilmektedir.

       

Müslüman kimliği ile İslâm’ı temsil edenler, tebliğ ve irşad görevini vazîfe edinen mürşitler, inandıkları ve anlattıkları gerçekleri önce kendileri samîmi olarak yaşamaları ve örnek olmaları gerekmektedir. Cenâb-ı Hak Bakara sûresi 44.âyette, “ Halka iyiliği emredip kendinizi unutuyor musunuz yoksa?”, Saf sûresi 2. ve 3.âyetlerde de, “ Ey iman edenler! Niçin yapmayacağınız şeyleri söylüyorsunuz?”“Yapmayacağınız şeyleri söylemek, Allah katında çok çirkin bir davranıştır” buyurmaktadır.

         

Onun için, husûsiyetle günümüzde sevgiye, şefkate, itimat ve güvene susamış milyonlarca nesiller var. Bu müstakbel nesillere sahip çıkacak, k