Viyana'da Diyanet İmamı'nın gördüğü 'şahs-ı manevi'

Bizim hanım anlattı: “Burada (Almanya’da) yaşlı bir hanım var. Tahsil yapmış gibi biri değil ama İslamî kültür ve yaşayışı içine sindirmiş bir hanımefendi. Bu güzel haliyle bir çok hanımın ihtidasına vesile olmuş. Bir tanesinin hikayesini şöyle anlattı: ‘Bir komşum vardı. Bir kız ve bir oğlan çocuğunu evlatlık almış. O çocuklara hep iyi davranıyor ve ikramlarda bulunuyordum. Onları evlatlık alan hanım bir gün yolculuğa, seyahate çıkarken, bu evlatlıklarını bana emanet edip gitti. Onlara evladım gibi baktım; yedirdim, içirdim. Bu komşu hanım seyahatten döndükten sonra bana: ‘Hiçbir karşılık ve menfaat beklemeden, hiçbir ücret düşünmeden  bu kadar fedâkârlıkları niçin yapıyorsun? diye sordu. Ben dedim ki: ‘Bizim dinimize göre, MİSAFİR  KISMETİYLE  GELİR… Onun yiyeceğini Allah verir. Hatta bereketlendirip fazlasını da ihsan eder.”  O, ‘Hakikaten sizin dininiz böyle mi söylüyor?’ dedi. ‘Evet’  dedim. ‘Ne güzel bir dinmiş!..’ dedi…

Avukat Victor Pfaff  anlattı:  “Oğlum, Güney Koreli bir kızla evlendi. Güney Korelilerin enteresan bir âdeti var. düğünde gelinin kucağına kayınpeder ve kayın valideler HURMA  atıyorlar. Hem çocukları  hem de bereket vesilesi olsun diye.”

Ben de kendisine Kur’an’dan ve Hadislerden Hz. Meryem ve HURMA  meselesiyle ilgili hususları arzettim. Doğumda hurmanın doğumu kolaylaştırdığını ve annenin sütünü artırdığını söyledim.