İşte Kulun Manevî Sığınağı

 Duâ, insanda doğuştan var olan bir duygudur. İnsanın en güçlü silahı duâdır. Duâ, insanın Rabbi ile irtibâtını sağlar. Kulun Allah’a olan ihtiyâcını hissetmesidir. İnsana kulluğunu hatırlatır. 

    Duâ, maddî hastalıkların vesîlesi olan stres, sıkıntı ve dertleri izâle eder, giderir. Zorlukları yenme duâ iledir. Duâ, mü’min için Allah’a karşı mânevî bir sığınaktır. Duâ, görünür görünmez, güç ve takat yetişmez her türlü kazâ, belâ ve musîbetlerden insanı korur.

    İnsan sadece sıkıştığı zaman değil, her an ve hâlükârda duâ etmeli, Allah’a sığınmalıdır.Duâ, mü’minin hayâtının ayrılmaz bir parçası olmalıdır. 

    Duâ da bir isteyen vardır. O, âciz bir kuldur. Bir de, istenen vardır ki, O (cc) zerrelerden kürelere semeklerden sistemlere kadar bütün mevcudatın tek hâkimi, tek sâhibi Allah’dır. O (cc), hiçbir şeye muhtaç olmayan, herşeyin kendisine muhtaç olduğu mutlak kudret sâhibidir. 

    Efendimiz (sav);   “En faziletli ibâdet duâdır.” (Hakîm)

   “Duâ, ibâdetin özüdür.” (Tirmizi)

   “Biliniz ki Allah, gâfil bir kalpten gelen duâyı kabul etmez.” (Tirmizi)  buyurmaktadır. Binâenaleyh insan, irâdî ve şuurlu bir şekilde, kime duâ ettiğinin farkında olarak, dilini kalbine tercüman olarak kullanmalıdır.

   Şartlarına uygun, ihlâs, samîmiyet, vefâ ve sadâkat duygusu ile yapılan duâları, Cenâb-ı Hak kabul buyurur. Duâ, Allah’a îman etmenin gereğidir. Her hayırlı işte olduğu gibi, duâya da ‘Euzu Besmele’ ile başlanmalıdır.

    Efendimiz (sav); “Biriniz duâ ettiği zaman, Allah’a hamd ve besmele ile başlasın, sonra Peygambere salât etsin, sonra dilediği duâyı yapsın.” Buyurmuşlardır. (Tirmizi)

   Efendimiz (sav); “Üç kişinin d