Kalbi Rahman’a Bağlayan Nurani İp: İman

Îman; inanmak, başka insanlara güven vâdetmek demektir. Istılah mânâsıyla îman, Efendimiz’in (sav) Allah’dan getirdiği kat’î olarak bilinen, ‘zarûriyât-ı dîniye’ dediğimiz gerçeklere tereddütsüz îman edip, kabullenmek ve kalben tasdik etmektir. 

“Biz emâneti göklere, yere, dağlara teklif ettik de onlar bunu yüklenmekten kaçındılar. Zira sorumluluğundan korktular, ama onu insan yüklendi.  İnsan (bu emânetin hakkını gözetmediğinden) cidden çok zâlim, çok câhildir.” (33/72)

Îman, kulun cüz’î irâdesini sarfettikten sonra, Cenâb-ı Hak’ın onun kalbinde yaktığı bir nurdur, mânevî bir merdivendir. Îman, şu fâni dünyâ hayâtının sıkıcı ve boğucu atmosferinden insanı kurtarıp, gitmek zorunda olduğu ebedî, sonsuz âlem olan âhiret hayâtıyla bütünleştiren, kalbine huzur ve itmînan veren bir nur ve ışık kaynağıdır. 

Hucurat suresi 8.ayette Cenâb-ı Hak;  “Allah size imanı sevdirdi ve onu kalplerinizde güzelleştirdi; inkârdan, fâsıklıktan ve isyandan ise sizi iğrendirdi. İşte Allah’tan bir lütuf ve nîmet olarak doğru yolda yürüyenler onlardır. Allah her şeyi hakkıyla bilir, tam hüküm ve hikmet sâhibidir.” 

İsrâ suresi 97.ayette de; “Allah kimi doğru yola iletirse işte doğru yolda olan odur. Kimi şaşırtırsa, artık Allah’tan başka ona hâmi ve yardımcı bulamazsın. Kıyâmet günü onları kör, sağır ve dilsiz olarak yüzükoyun haşrederiz. Varacakları yer Cehennemdir. Onun ateşi zayıfladıkça onlara çılgın alevi artırırız.” buyurmaktadır.

Îman; kâinatı yaratan, idâre eden ve kendisine ibâdet edilen tek ve yüce varlık olan Allah’a yapılır. Îman erkânının birincisi ve temeli ‘Allah’a îman’dır. Allah (cc) varlığı kendinden -Vacib-ül Vücûd- , bütün hamd ve övgülere lâyık en yüce varlığın adıdır.

   

Allah (cc) yaratılan bir madde değildir. O ma