Kemal Gülen: Mesih soluklu amcam benim

Tam on yıl önceydi, iftiralar, bühtanlar, hakaretler ve yalanlara karşı Gülen ailesi olarak iki toplantı yaptık. Yürek yangınımızı “biz Hocaefendi ’den razıyız ve onun yanındayız” diyerek söndürmeye çalıştık. “Ona atılan çamurlar tutmayacak ve Allah hocamızı yalnız bırakmayacak” diye haykırdık. 

Yaklaşık bin yürekli insan, hısım akraba hep beraber Hocaefendi’nin ağaç kovuğundan çıkmadığını, yüzyıllardır Anadolu topraklarını mayalayan bir ilim, irfan ve fikir mirasının en tatlı meyvesi olduğunu anlatmaya çalıştık. 

Sonra o meş’um gün geldi çattı aniden. Yeni ve daha güçlü bir kumpasla yüz yüze kaldık. Bu yeni iftira ve yalanlar yüzünden akrabalarımızdan yaklaşık 200’ü gözaltına alındı, hapsedildi, hakları verilmedi, işlerinden edildiler, varsa mallarına el konuldu ve hala bir kısmı haksız yere hapis yatıyor.

 

Türkiye’deki zehirli havadan fazlasıyla bizim ailemiz de nasibini aldı; itildi, kakıldı, sürüldü, yalnızlaştırıldı, ötekileştirildi. 

Zaman oldu avukat bulamadı, buldukları avukatların bir kısmı korkup müvekkillerini ortada bıraktı, bazıları bunu fırsata çevirmek istedi, üç beş katı fazla para istedi. Yokluğu, sahipsizliği ve garipliği iliklerimize kadar yaşadık. Salih amcam gizli saklı yaşıyordu, kanserdi ve tedavisi yapılamıyordu ve bir gün vefat etti; iki kişi götürüp bir yere defnettiler. Yerini hala bilmiyoruz; cenazemiz ortada kaldı. Gün oldu camide saf tutan olmadı yanımızda, gün oldu cami avlusundan kovuldu cenazemiz. 

Çok şükür ki ne hapse girip-çıkan ne gözaltında dayak yiyen, hakarete uğrayan ne de işkence gören hiçbir hısım ve akraba kadın-erkek, genç-ihtiyar verdiği sözden dönmedi; konumunu korudu ve iftiraları göğüsleyip yoluna devam etti..