Konuşmayı da Unutmasın Diye!

Bu sütunu takip edenlerin yakından bildiği gibi, devlet büyüklerimize karşı saygı da kusur etmemek için büyük bir özveri sergiliyoruz. Çoğu zaman bu ünvanları hak edip etmediklerinin bir önemi yok. Saray da dahil, mevcut iktidar ve iktidar bürokrasisinde bir tek yakınımız olmadığı gibi, istisnasız hiçbirine hissi bir yakınlık da hissetmiyoruz. Güneşimize mani olmasınlar da ne olursa olsunlar. Anlayacağınız, şahsi bir pozisyon belirlemedik. İlgi ve alakamız tamamı ile meslek çerçevesinde asılı bulunuyor.

Bir şekilde iktidara tutunan siyasi yüzlerin unutulup gitmeleri için sadece iki yol var; Ya görev süreleri dolacak ya da emr-i Hakk vaki olacak. Öyle, işi tadında bırakalım da bıktırmayalım nezaketini yakalayan bir zümre, Anadolu Coğrafyasında yetişen ürünlerden değil. Bu yüzden yıl saymak ve seçim sandığı beklemek kaderimiz olmuş. Gerçi bundan böyle seçim, sandık ve oy göreceğimiz şüpheli ama, biz yine de ipe ümit dizmekten yanayız. 

Geçenlerde genç bir siyasetçinin “Sen ne işe yarıyorsun?” diye sorduğu, iktidarın koltuk değneği, milliyetçi kanat'ın yaşlı lideri soruyu üzerine alınmadı. Halbuki, epey zamandır cevabını herkesin merak ettiği gayet insani bir soru. Bir kaç gün önce, hikmet-ı vücudu anlaşılamayan bu zavallı “Veda ediyor!” manşetine o bilinen vesikalık resmi ile malzeme olunca, itiraf etmeliyim ki ne yapacağımı şaşırdım. Küllerinden tekrar inşa edilen Phonex mitolojisi ile, Asena'nın on oğlundan birinin Anadolu'ya düşmesi irrealismi arasında gittim geldim. Hatta aklıma, ABD'nin kurucusu ve  en güçlü siyasi figürlerinden sayılan George Washington bile geldi. Başkanlığının ikinci devresi bitmeden koltuğu bırakıp “Eğer ben bırakmazsam, benden sonra gelenler hiç bırakmazlar!” dediği rivayet ediliyor. Aynı pozisyonun bizdeki tercümesi “Altı defa gittim, yedi defa geldim!” şeklinde olur.