'Kudurmuş zalim bunlara doymamış olacak ki...'

Necip FAZIL'ın ifadesiyle, kaderin; "Akrebin kıskacında yoğurduğu" yiğitlerden bir yiğittir hocam!

Sınıfa; düğün derneğe gitme neşesi ve heyecanı içinde girer, ve sınıftakileri de aynı derece etkileyip, anlattığı dersleri gönüllere ve kafalara hiç silinmeyecek şekilde nakşeder, babasını kaybettiğinin üçüncü günün ertesinde; okula gelen, "Hocam erken döndünüz, kanuni izin hakkınızı bitirmeden geldiniz" dediğimizde, "Ölen gitti işi bitti. Allah rahmet eylesin. Ama dirilerle ilgilenmek lazım" diyecek kadar da metanetli ve  mesleğine sevdalı bir gönül işçisidir O.

O! O gün derse; acısını yansıtmadan aynı tonda devam etmiş, dersten sonra taziyeleri kabul ederken bile bizim dertlerimizle ilgilenmeyi ihmal etmemişti. Kendi ailemizden bile görmediğimiz bu İlgi ve alaka, bizi O'na karşı derin bir saygı ve sevgi ile bağlamıştı 

Kendisine "Hocam emekli olmayı düşünmüyor musunuz" diye sorulduğunda; "Öğretmenlik benim için bir meslekten öte hayatıma devam edebilmem için, ekmek kadar su kadar zaruri ihtiyaç duyduğum meşguliyettir" demişti

Şimdi başına gelenleri duyunca; yerimde kala kaldım. Türkiye'de "Olağanlaşan" bu durumlara rağmen, O'na reva görülenler karşısında; gözlerimden yaşlar süzülürken, "Olamaz olamaz" diye tesbihe durdu dilim. 

O, Efendimizin (SAV) "Kardeşlerim" diye taltif buyurduğu son devrin gariplerinden olmayı hayatına gaye edinmiş garibler kervanının hasbi yiğidi. 

O'nu yakından tanıma şerefine nail olmuş biri olarak elbette bahtiyarım. Ama aynı derecede, gördüğü muamelelere şahit olmaktan dolayı bir o kadar müteessir ve tarifi zor acılar içindeyim. 

Önce; ne fedakarlıklarla büyüttüğü, sonra dünya kadar masrafa girerek evlendirdiği, ismine layık olur ümidiyle meşhur bir Sahabe efendimizin ismini verdiği, son süreçte fitne rüzgarında savrulması ve aile hukukunu, genel ahlak ilkelerini, hele yaptık