[M.Ertuğrul İncekul] Kötülüğün Sıradanlığı

Siyaset Bilimci Hannah Arendt'in kitabına da ismini veren kötülüğün sıradanlığı tüm dünyayı kapsamış durumda.

Ben-Gurion'un ifadesiyle "Dünyanın bütün uluslarına Nazilerin milyonlarca insanı sırf Yahudi oldukları için ve bir milyon bebeği de sırf Yahudi bebekler olarak dünyaya geldikleri için öldürdüklerini göstermek istiyoruz." Ya da  "Dünya kamuoyunun, Avrupa'nın altı milyon Yahudisinin yıkımından sadece Nazi Almanyası'nın sorumlu tutulamayacağını anlamasını istiyoruz. Bu nedenle, Dünya uluslarının bunu anlamasını ve utanç duymasını istiyoruz".

Türkiye’deki kötülük rejimi en son, 4.evre kanser hastası olan eğitimci Ayşe Özdoğan'ı göz göre göre adeta ölüme, hücre hapsine gönderdi. Eşi hapishanede olan Ayşe Özdoğan'ın küçük oğlu Burak da sahipsiz kalmış oldu. Kötülük bu kadar sıradanlaşmamalıydı. İlk kez bir mağdurun sesi bu kadar geniş ülke sathına yayıldı. Kimliğine bakmaksızın, değişik kesimlerin sahip çıktığı, kısa bir ömür biçilen hasta bir kadıncağızın karşısında vicdanlar bu kadar lal kesilmemeliydi !

Bu kötülükler tüm dünyaya duyurulmalı, on yıllar geçse de insanlık bu utancı duymalı. Sadece Ayşe'ler değil, bu dönemin kötülüklerine, utancına maruz kalan herkesin sesini duyurmak, çığlıklarına ortak olmak vazifemiz olsa gerek. Başkalarının acılarını, kimliklerine bakmadan duyabildiğimiz ölçüde insanız.

Turkey Tribunal ( Türkiye Mahkemesi)'in  Cenevre’de gerçekleştirdiği  vicdan yargılamalarına katılan hakimlerin bazıları, sanıklara uygulanan işkenceleri ve dramatik hikayeleri dinleyince , yemek yemek istemediler. Bazı sanıkları dinlerken gözyaşlarına hakim olamadılar. 

Kötülük bulaşıcı bir illet, iyilik de hemen yayılan bir iksir. Kötülüğün sıradanlaşmasında ise hepimizin az ya da çok payı var. Bazen neme lazımcılığımız, bazen acılardan ira