Mağrur, kibirli, inatçı, kaypak nefis

Üstad Bediüzzaman Hazretleri Mesnevî-i Nuriye isimli kitabının Hubab kısmında hep hitap ederken, “İ’lem eyyühe’l-aziz!”  Yani aziz kardeşim bil ki!" diyor. Ancak bir yerde bu hitap şeklini değiştirip “İ’lem ey mağrur, mütekebbir, Mütemerrid Nefis!” diye bir uyarıda bulunuyor. 

Sonra şöyle devam ediyor:  “Sen öyle bir zaafiyet, âcizlik, fakirlik, miskinlik gibi hallere  mahalsin ki, CİĞERİNE   YAPIŞAN  ve  çok defa büyülttükten sonra ancak görülebilen bir MİKROBA   mukavemet edemezsin;  SENİ  YERE  SERER  ÖLDÜRÜR.”

Bu Hubab Risalesinin fihristesinde deniliyor ki: “Üstadımızın İngilizlerin İstanbul’u işgali sırasında Hutuvât-ı Sitte isimli broşürü yazıp neşretmesi münasebetiyle taltif için Ankara’ya çağrıldığında, Ankara’da İslam ordusunun Yunan’a galebesinden neşe alan Ehl-i İmanın kuvvetli efkârı içine gayet müthiş bir zındıka fikrinin, girmek, bozmak ve zehirlemek için dessasâne (sinsi hile ve tuzaklarla) çalıştığını gördüğü hengâmda  yazdığı bir eserdir. (…)  Bunun hiçbir eserde rastlanmayan bir hususiyeti de, bir parmağın hareketiyle, birkaç makinayı birden çalıştırmak gibi, gayet belâğatlı bir tarzda beyan tarzına sahip oluşudur.”

Kur’an’ın  nurları, sırları, feyizleri ve ilhamlarıyla  gözleri sürmeli Bediüzzaman Hazretleri, zaman zaman, vakitleri ve mekanları aşan bir ruh hâletiyle hitap etmektedir. Enaniyet asrının, çifte enaniyeti nefis sahiplerine,  kendisi üzerinden verdiği mesajlar çok hikmetli ve ibretlidir.

Kibir, gurur yüklü nefis ve enaniyetlerin Birinci Dünya  Savaşı öncesi düşünce ve icraatlarından dolayı başlarına gelenleri Üstad şöyle anlatıyor: “İnsanların fikrî dalâletleri, Nemrudâne inatları, Firavunâne gururları, ŞİŞTİ  ŞİŞTİ  zeminde ye