Mahalleyi değil omurgayı konuşalım!

Eskimiş ve kullanım süreleri dolmuş kavramları gündeme taşıyıp bir kaç hafta gününü gün etmeye bayılan modası geçmiş ve sinn-i iyas ile selisu’l-bevl rutinleri sıklaşmış bir zümre hiç eksik olmadı. Onların durumlarını yaşları ile orantılı olarak bu arkaik kelimelerle anlattık ki, yaş ortalamalarını tahmin edin. Siz durumu, bunama evresi ya da prostatın kendini iyice hissettirdiği zamanlar şeklinde de anlayabilirsiniz. Bu zümreden şikayetçi değiliz, o halleri ile de fikir dünyasına renk kattıklarını düşünüyoruz. 

Halk arasında  “Nerenin buğdayı çok oranın tavuğu olmak!” şeklinde bilinen bu tür, entelektüel camiada hiç eksik olmadı. Uzun yaşamanın sırrını da çözmüş olmalılar ki, üç çeyrek asrı devirdikten sonra bile hala kendilerinden bahsettirmeyi beceriyorlar. Liberalizm’den demokrasiye oradan Saray Soytarılığına evrilen bir düşüş bile olsa popüler kalmak vazgeçilir bir konfor değil bilesiniz.

6 Şubat Depremi’nde eskiyen yelkenlerine rüzgar toplayan köhne yazar-çizer takımı, Saray ve iktidarın yaptıklarını(!) abartıp tek kale oynamak için birbirleriyle yarışırken, yapamayıp beceriksizliğin ayyuka çıktığı zamanlarda da yanaşık düzene geçmeyi vatani görev saydılar. “Depremi siyasete alet etmeyelim!” dedikten sonra, depremde vefat edenlerin iktidar seçmeni olduğu ancak, öyle de olsa Saray’ın seçimi kazanacağını söyleyen ve Saray’ın kaybetme korkusuna teselli olmaya çalışanlar da yine o eski tüfekler. Hani depremi siyasete alet etmeyecektik? Bu naive ve safdil avunma bizim gibi yufka yürekliler için. İktidarın “Şahin Tetikçileri” bundan muaf.

“Mahalle Baskısı” kullanımının literatüre girmesinin üzerinden epey bir zaman geçti. Eski mahallesinden sıkılıp, kadr-u kıymetinin daha çok bilineceği karşı mahalleye taşınmaya can atan tipler “Bende daha ne kabiliyetler var ama oynayacak yerim dar. Ne yaparsınız mah