[Mehmet Ali Şengül yazdı] Ümitle engelleri aşma

İnsan bir yolcudur, âlem-i ervahtan rahm-ı madere, oradan dünyaya, berzah aleminden; sırat, mizan ve mahkeme-i Kübrâ’ya, netice itibariyle ya cennete veya ...

İnsan doğduğu gün ömründen bir yaprak kopmuştur. Allah’ın hoşnut ve rızasına uygun bir hayat yaşaması, kabiliyetlerinin hayırda inkişâfına bağlıdır. Bu noktada anne, baba ve rehberlerin ciddi sorumlulukları vardır. 

Şayet insanın ruhu, akıl ve irâdesi vahy-i İlâhi ile beslenirse, bunları ücretsiz insana emânet eden, mülkün gerçek sâhibi Allah’a tevekkül ve teslimiyet içinde, rızâ-i İlâhi gözeterek îmanda, ahlakta,hakkı tutup kaldırmada ve o yolda başa gelen her şeye katlanmada sabrederse, mânen terakki eder, mutluluk ve huzuru elde etmiş olur.

Allah (cc); “Sakın yılmayın, üzüntüye kapılmayın, eğer iman ediyorsanız mutlaka üstün gelirsiniz!”( l-i İmran, 139)buyurmaktadır.

İnsanlar bu ilahi fermana kulak verir, O’nun dinini yüceltme adına kullarına Allah’ı sevdirir, yüce ve kutsi bir mefkûreye hizmet etme gibi şerefli ve üstün bir konuma sâhip çıkarlarsa; “kimseden yılmayın, kimseden korkmayın, sadece Ben’den korkun” ( l-i imran, 175) buyuran Allah’a (cc) itaat etmiş ve rızâsına ermiş olurlar.

“Rabbiniz tarafından mağfirete, genişliği göklerle yer kadar ve muttakiler için hazırlanmış bir cennete doğru yarışırcasına koşuşun!”

“O muttakiler ki bollukta da, darlıkta da Allah yolunda harcarlar.Kızdıklarında öfkelerini yutar, insanların kusurlarını affederler. Allah da böyle iyi davrananları sever.”(Al-i İmran,133-134) buyurmaktadır.

İnsan normal dönemlerde içinden gelerek; ‘Allah’ım ne olur son nefeste îman ve şehâdet lütfeyle’ der yalvarır, o talep et