Meral Akşener olayı: Hiroşima'da hamamböceklerini konuşmak...

Dönmez'in yazısı şöyle:

 

“Akşener ne yapar? İyi Parti iyi gelecek mi?”

Doğal olarak günlerdir bu merak ediliyor. Artık siyasi gündemin önemli bir parçası bu.

Konuşurken bir yandan da aslında insanoğlunun ne kadar naif bir tarafının olduğunu da keşfediyoruz. Partinin ismine, amblemine ya da vitrindeki falanca kişiye bakıp sanki diktatörlük öncesi Türkiye’sindeymiş gibi analizler yapıyoruz. Atom bombası atılmış Hiroşima’da, hayatta kalabilmiş olan hamamböceklerine bakıp seviniyoruz.

Ben bugün biraz da Hiroşima’dan hamamböceklerini konuşmak istiyorum. Bu yazıyı öyle kabul edin… Tıpkı eski günlerdeki gibi… Sanki diktatörlük öncesi Türkiye’sinin yeni bir oluşumunu konuşuyormuşuz gibi…

Efendim şöyle ki…

Siyasetin kendi dinamikleri vardır. Bireylerin ya da grupların kendi kriterleri veya duygusal reaksiyonları ile ilerlemiyor siyaset. Şöyle bir dönemde Akşener’in bir siyasi parti kurarak “Ben AKP’ye alternatifim” demesi bile başlı başına bir cesaret.

Hemen her şeyde olduğu gibi yeni bir siyasi partiyi de artıları ve eksileri, olumlu-olumsuz tarafları, güçlü-zayıf yanları ve içine doğduğu şartlarla birlikte değerlendirmek gerek. Rasyonel analizler yapmak lazım.

Öncelikle şunu görmek gerek; MHP’de muhalefet bayrağını açan ve liderliğe talip olan ilk Akşener ile bu Akşener aynı değil. Tayyip Erdoğan’dan sonra ilk kez bir lider, sokakta karşılık bulmuştu. Erdoğan’dan sonra ilk kez bir lider, rüzgâr oluşturmuştu. Hiçbir medya desteği olmamasına; hatta tam tersi bir çok kanal onu linç etmek için hazırda beklemesine rağmen oluşturduğu dalga, iktidar temsilcilerini