Meşveretin neticesi

Üstad Bediüzzaman Hazretleri diyor ki: “Müslümanların İctimaî hayattaki saadetlerinin anahtarı, şer’î (İslamî) meşverettir. Onların (Müslümanların) işleri kendi aralarında şûrâ ve istişâredir.’  (Şûrâ Suresi, 42/38) âyet-i kerimesi, şûrayı esas olarak emrediyor.”

Üstad’a göre teknolojinin gelişmesi ile kâşif ve buluşçuların başarıları bile istişare ve şuradır. Diyor ki: “Nasıl ki, fertler birbiriyle meşveret edip danışırlar; tâifeler ve kıtalar da o şûrayı yapmaları lâzımdır ki, üç yüz belki dört yüz milyon (şimdi bir buçuk milyar)  Müslümanın ayaklarına vurulmuş çeşit çeşit istibdatların bağlarını, zincirlerini açacak, dağıtacak; İslamî hürriyetin, İslamî âdâb ile süslenip sefih, hevaî anlayışların  kötülüklerinden kurtulması  gerekmektedir.”

Bir soru üzerine M. Fethullah Gülen  Hocaefendi, İstişarenin tabii bir neticesinin İTAAT  olduğunu şöyle ifade etmektedir: “Zaman, cemaat zamanı olduğuna göre, meseleler, her zaman BELLİ  BİR  HEYETİN MEŞVERETİNDEN  ÇIKMALIDIR  VE  ALINAN  KARARLARA DA,  Mutlak Mânâda İTAAT  EDİLMELİDİR.

“Meşverette alınan kararları bazen herkesin aklına yatmayabilir ve herkes tarafından kabul edilmeyebilir. Meşveret Meclisinde bulunanlar da, Allah katında kendilerini sorumluluktan kurtarmak için, İCTİHAD  FARKLILIKLARINI  dile getirebilir, her meseleye ulu orta evet demeyebilir ve alınan kararlara muhalefet şerhi düşebilirler. Aslında MEŞVERETİN  gerçek mânâsı da işte budur. Ancak bazılarının muhalefetlerine rağmen, ilgili mevzuda bir KARAR (Çoğunlukla) ALINMIŞSA, artık o muhalif kişilerin bu karar aleyhinde tek bir kelime bile konuşmamaları ve karara uymaları gerekir. Zira bu tür konuşmalar koskoca bir CEMAATİ  GIYBET  ETMEK  demektir. GIYBET  ise, HAKKA HİZMET  EDEN  BİR CEMAATİN  HUKUKUNA İHL