Müslüman olmayan bile tasdik eder

Hulusî Ağabeyimiz 33. ve 32. Sözler ve Zeyil (Ek) olarak yazılan Risaleler için takdirlerini şöyle ifade ediyor:  

Bu kerre irsal buyurulan Mektubâtü'n-Nur zeyilleri, emsâli gibi hoş, güzel ve bedi'dir. Eserlerin Nur ism-i azîminin tecellisi olduğuna, ihtiyaca ve hâl-i âleme göre yazdırıldığına bence aslâ şübhe kalmamıştır. Bunu küçük bir misâl ile te'yid etmek isterim. Mülhidler çok ileri gidiyorlar. Meselâ: .....  ilâ âhir.

İşte bu ahmakların hezeyanına ve her nevi iğfallerine ve zâhiren süslü lâflarına kanmayarak, iman ve itikadlarında sâbit kadem olmaları için erbab-ı imana ve kuvvet ve zümre-i tuğyana kahr ve şiddetle ders-i ibrat verecek pek münasebetli sözler, mevzubahs âsârda ayân-beyan görülmektedir.

Hayfâ ki, bu nurlar şimdilik (Hâşiye) lihikmetin pek mahdut sahada ve ancak mü'minler içinde neşredilebilir.

(Haşiye): Bundan otuz beş sene evvel.

Hulûsi

Bu mektupta Hulûsî Bey, Risalelerin önemi üzerinde duruyor. Bilhassa bir cihetle 33. Söz, bir cihetle de 33. Mektub’un başındaki “Şu ‘Biz ileride onlara delillerimizi gerek dış dünyada, gerek kendi öz varlıklarında göstereceğiz; tâ ki, Kur’an’ın Allah tarafından gelen gerçeğin ta kendisi olduğu onlar tarafından da iyice anlaşılacak; Rabbinin herşeye şâhid olması yetmez mi?’ (Fussilet Sûresi, 41/ 53) âyetinin ifade ettiği vücub ve vahdaniyet-i İlâhiye ve evsâf ve şuûnât-ı Rabbâniye’ye küçük ve büyük âlem olan insan ve kainatın delâlet ediş vecihlerini, mücmel ve kısa bir sûrette beyanlarını isteriz. Çünkü münkirler (inançsız inkarcılar) pek ileri gittiler. ‘Ne vakte kadar, Allah herşeye kâdirdir, deyip, elimizi kaldıracağız?’ diyorlar. Sorusuna verilen cevaplara dikkati çekiyor. Sonra da “İşte bu ahmakların hezeyanına ve her nevi iğfallerine ve zâhiren süslü lâflarına kanmayarak, iman ve itikadlarında sâbit kadem olmaları için iman sahiplerine kuvvet ve azgın ve taşkınlar zümresine kahır ve şiddetle ibret dersi verecek pek münasebetli sözler, mevzu bahis eserlerde ayan-beyan görülmektedir.” diyor.

Hu