Neden 72 saat?

İktidarın çaresizlik ve beceriksizlikleri ile iç siyaset yine tıkandı. Anamuhalefet  genel başkanını eskisi ile değiştirmeye yönelik iç dizayn da karaya oturunca, yapacak fazla bir şey yok. Rakip partiye kayyım atama gibi bir düşünceleri bile varmış ama, herhalde içlerinde hala “O kadar abartmayalım da işin suyu çıkmasın! ” diyebilen bir kaç akl-ı selim kalmış.

 

Saray kendisi hakkındaki yorum ve isimlendirmelere karşı çok alıngan. Sırf bu yüzden içeri alınanların haddi hesabı yok. Muhalefetin genel başkan seçmesine mani olamayınca, şimdi tazminat davaları ile öfkesini firenliyecek. Aslında biz “El-ceza mi'n cinsi'l-amel, karşılığın misli ile verilmesi prensibinden hareketle, madem muhalefet miting, boykot ve yürüyüşlerle kendisini hissettiriyor, hodri meydan, iktidar ve Saray da aynı şeyi denerler?” diye düşünmüştük.

 

Muhalefet içindeki iktidar lejyonerleri de eskisi gibi fazla iştahlı değiller. Ya ödemeleri aksıyor ya da iktidar ve Saray'a olan güvenlerini kaybettiler. Arkasına sığınıp kendilerini güvende hissettikleri “Saray kaybedeceği seçime girmez!” bariyerleri de çatırdamaya başladı gibi. Son yerel seçimlerde dahil son altı yılda üç yenilgi gördüler ve bir dördüncü maça çıkmamak için antidemokratik uygulamaların arkasına gizleniyorlar. Bir sonraki seçimde en güçlü rakibini hapse tıkmak antidemokratik uygulamaların dik-âlâsı ve cezası yüce divan'a sevk şeklinde tecelli ediyor.

 

Ana muhalefet herkesi şaşırtan, siyaset yapabileceği sürpriz bir zemin yakaladı. Saray'ın direktifleri doğrultusunda yürütülen linç girişimlerine rağmen,  ikinci kez seçilen genel başkan, parti içi ve iktidar beslemelerini çıldırtacak başarılara imza atıyor. İBB Başkanı'na uygulanan benzer karşıt propaganda unsurlarına rağmen, iki kez kurul