Nükleer silah mı daha tehlikeli Yapay Zeka mı?

6 Ağustos 1945 tarihinde Amerika Birleşik Devletleri’nin Hiroşima’ya attığı “Little Boy” isimli atom bombası, ilk anda 70.000 ila 80.000 sivilin hayatına son verdiği gibi uzun yıllar sürecek bir nükleer silahlanma yarışını da başlatmış oldu. Sonraki zamanlarda bir Meksika açmazına1 dönecek olan yarış, 1998 sonrası soğumuş olsa da şu anda farklı bir tehdit ile Meksika açmazının kucağına düştük dünyaca.

BirGün'den Tolga Mırmırık'ın haberine göre, Amerika Birleşik Devletleri'nin Hiroşima ve Nagasaki'ye attığı atom bombaları, dünyaya nükleer silahların ne kadar dehşet verici olabileceğini gösterdi. Bu olaylar, diğer büyük güçleri de nükleer silahlar üzerinde çalışmaya yönlendirdi. Kanada ve İngiltere, bu yarışta başı çekiyordu. Savaş sırasında ABD’nin Manhattan Projesine uranyum tedariği ile ön planda olan Kanada’ya 1943 yılında yapılan Quebec Konferansı (QUADRANT Toplantısı olarak geçmektedir) sonrası İngiltere de aktif şekilde dahil oldu. Dünya Savaşı ardından Kanada ve Birleşik Krallık, nükleer silahlar hakkında nasıl ilerlenmesi gerektiği ve kısıtlama konularını tartışmak için ABD’den bir toplantı talep etti.

Baruch Planı

Toplantı sonucu alınan kararlar derlenerek oluşturulan Baruch Planı, Amerika Birleşik Devletleri tarafından 1946 yılında Birleşmiş Milletler'e (BM) sunulan bir öneri paketidir. Bu plan, nükleer silahların kontrol altına alınması, yayılmasının engellenmesi, var olan stokların yok edilmesi ve dünya genelinde nükleer enerjinin sadece barışçıl amaçlar için kullanılması amacını taşımaktadır. Planın adı, dönemin ABD Dışişleri Bakanı Bernard Baruch'tan gelmektedir.

Plan ayrıca, uluslararası bir denetim ve kontrol mekanizması oluşturmayı da öneriyordu. Bu mekanizma, nükleer silah üretimi ve kullanımıyla ilgili bilgilerin paylaşılmasını, denetim ekiplerinin yerinde incelemeler yapmasını ve gerekli yaptırımların uygulanmasını içeriyordu. Ancak plan, uygul