Onu oraya Allah yerleştirdi

“Kardeşleri Yusuf’u kıra götürüp onu bir kuyunun dibine atmayı kararlaştırdıklarında, kendisine, “İleride, hiç beklemedikleri bir sırada, sana yaptıkları bu işi kardeşlerine hatırlatacaksın’ diye vahyettik.” (Yusuf Suresi, 12/15)

İleri tevhid ve iman adına büyük hizmetlerde bulunacaklara, teselli ve müjde için, belâ ve musibetler başlarına gelince sekineleri inmeye başlar. Bu zulümlü ve gadirli süreçte de mağdur ve mazlumlar için  benzer mazhariyetler olmuştur.

“Akşam olunca, ağlayarak babalarına geldiler. Dediler ki: ‘Ey babamız, Yusuf’u eşyalarımızın yanına bırakarak yarış yapmaya gitmiştik, o sırada onu kurt kapıverdi; her ne kadar söylediğimiz doğru olsa da, bize inanmayacaksın. Yusuf’un yalandan kana bulanmış gömleğini getirdiler.  Babaları Yakub dedi ki; ‘Anlaşılan nefsiniz sizi kötü bir işe sürüklemiş. Bana düşen güzel bir sabırdır. Anlattıklarınız karşısında Allah’ın yardımına sığınıyorum.’ (12/16-18)

İçlerindeki hasedin korkunç dürtülerini denetleyip gemleyemedikleri için yaptıkları kötülüğü yalanla örtmeye çalıştılar. Ama her söz ve tavırları, Allah’ın Peygamberi Hz. Yakup karşısında âdeta “Biz yalan söylüyoruz!..” diye bas bas bağırıyordu. Çünkü en başta kendisinden de daha büyük bir peygamber olacağının müjdesi kutlu bir rüya ile bildirilen Yusuf’u kurtların yemesi mümkün değildi. Hiç parçalanmadan  çıkarılıp üzerine yalancı bir kan sürülmüş olan ‘gömlek  yalanı’ da bir ucundan güçlü bir delil olarak ele veriyordu. Te’vîl-i Ehâdis hakikatına  yani hem rüyaların hem de olayların dilini çözüp, olacak ve olmuşları anlama ilmine mazhar bir peygamberin bu toyların, acemice davranışlarını hemen okumaması mümkün değil. Peki mesele bu kadar net iken niçin o koca peygamber onları yanından kovmadı veya teker teker falakaya yatırıp yaptıkları suçu itiraf ettirmedi. Yani yaptıkları suça uygun ağır bir ceza vermedi? Bizler evet bu