Öyle bir fedakârlık gerekiyor ki…

Merhum Ali Ulvî Kurucu  Ağabeyimiz hatıralarında diyor ki:

“Şeyhülislam Mustafa Sabri Efendi’nin  ruh deryamı heyecana ve galeyana getiren sözlerinden birisi de şudur: Bir gün Müslümanların garipliğinde, öz yurtlarında bile gurbette gibi olduklarından bahsedilirken, Mustafa Sabri Bey, şu mühim cümleleri sarf etmişti: ‘Çocukları, garip, öksüz, kimsesiz kalan davamız, bugün öyle FEDÂİLER ister ki, dava uğrunda, yalnız dünyadaki rahatından değil, âhiretinden de fedâkârlık etmeye hazır olacak! ”

“Tarih 1944… Mustafa  Sabri Efendiden bu sözü duyunca biz şaşırdık, kaldık. Bugün moda olan tabirle, şoke olduk… Tabii bu dinen tehlikeli bir sözdü. Bizler o sırada henüz işin başındayız, talebeyiz. Böyle bir şey bizim aklımızın ucundan bile geçmez.

“Biz bunu Şeyhülislam Sabri Efendi mutasavvufların, sekir (manevî sarhoşluk) halinde vecd (kendinden geçmiş halde) içinde, iman heyecanıyla kendilerinden geçtikleri zaman söyledikleri sözler gibi, sarfetti diye düşündük. Üzerinde durmadık.

“Ben Sabri Efendiden duyduğum bu sözü, uzun müddet, başka kimseye söyleyemedim. Tâ ki, Bediüzzaman merhumun da aynı şeyleri söylediğini duyuncaya kadar…

“Üstad Bediüzzaman’ın talebelerinden Tâhirî vardır. Bu Tâhirî Ağabey, Üstad rahmetli olduktan sonra Medine-i Münevvere’ye gelmişti. O anlattı: ‘Birgün Aşir Efendi Caddesinde gidiyordum. Nazif Çelebi’yi gördüm. Bana: -Tâhirî Ağabey, hacı götürüyordum. Beş tane kontenjanım var. Hazırlan seni de götüreyim. Dedi. – Nazif Bey, Üstad’a danışmadan ben bir karar veremem. Bir danışayım. Dedim. – Sana üç gün müsâde. Haber ver. Gidemeyeceksen, yerine başkasını alalım…’ 

“Koştum, Üstadın yanına vardım. Meseleyi arz ettim. İlk sözü  şu oldu: ‘Tâhirî, şeytan bazen de sağdan gelir… Sana hac farz oldu mu?’ – Yok efendim, neyim var ki?’