Arı Olup Bal Yapabilme

1973 yılında tıp fakültesi üçüncü sınıf öğrencisi iken, İzmir’deki Fransız Kültür Merkezi aracılığıyla, yaz aylarında staj yapmak üzere Fransa’nın Colmar şehrindeki bir hastaneye gittim. Hastanede ve kaldığımız misafirhanede, önden giden birisi bir kapıyı açtığı zaman, arkasına bakmadan yürüyüp gitmiyordu. Kapıyı açıyor, sonra arkaya bakıyor, çok uzaklardan gelen birisi bile varsa, kapıyı açık tutarak onu bekliyor, o da hızla koşarak geliyor, teşekkür ediyor, daha sonra gelen kişi tekrar arkasına bakarak kapıyı açık tutuyor, gelen yoksa kapıyı kapatıp yürüyüp gidiyordu. Üç ay içinde ben de bu güzel alışkanlığı edinmiştim. Hala şu anda bile bir kapıyı açıp bir yere geçeceksem, mutlaka arkaya bakıp gelen birisi varsa kapıyı açık tutuyorum ve ona teslim ediyorum.

1975 yılında dahiliye stajı yaparken o zamanki baş asistanımız rahmetli Prof. Dr. Durak Yetkin, hastaları ‘biz stajyerlerle’ birlikte vizit esnasında, hastaların hastalığı ve tedavisi ile ilgili kısa, az, öz çok faydalı bilgileri bize anlatırdı ve daha sonra da bize dönüp; “ileride dahiliyeci olmasanız bile bunları sepete atın, size mutlaka bir gün lazım olur“ derdi. Nitekim şahsen ben onları hiç unutmadım ve halen de o bilgileri kullanıyorum.

Yanında ihtisas yaptığım rahmetli Prof. Dr. Orhan Cura, kendi hocasının bir hastalıktan dolayı genel cerrahideki ameliyatına gözlemci olarak katılır. Çok derin dokuları dikmek için iğne geçirildikten sonra iğnenin ucunu bir pensle tutarak o şekilde çektiklerini görür. Eğer böyle ikinci bir pensle tutulmayacak olursa, iğnenin ucunu bulmak çok zor olur. Aynı durum, bademcik ameliyatlarında da dikiş atmak için iğne geçirildikten sonra o zaman ikinci bir pensle tutulması bilinmediğinden iğnenin ucu aranır durur. Hoca burada gördüğü bu tekniği kulak burun boğazın değişik ameliyatlarında da aynen uygular ve bunu bir makale olarak yazar, sonra da kulak burun boğaz ameliyatlarında bu usul