[Şerif Ali Tekalan] Üç Abla

İki gün önce sabah namazı vaktinde telefona düşen mesajda vefat ettiği yazıyordu. Yenilerde vefat eden annemin arkasından ağladığım gibi ona da ağladım, dua ettim, etmeye devam ediyorum. Yıllar önce Orta Asya’ya ilk gitmeler başlayınca, onun ülkesine de o ülkelerde, sadece ve sadece, karşılıksız bir şekilde o ülkelerin insanlarına yardımcı olma açısından, okul açma amacıyla genç öğretmen arkadaşlar giderler. 

Bu arkadaşlardan Üsame ve Hüseyin öğretmenlerin payına da, vefat eden bu Prof. Dr. Firdevs ablanın ülkesi düşer. İlk gittiklerinde o ülkenin dilini öğrenmek için bir kitap almak amacıyla kitapçıya girerler. Kitapçıda Türkçe konuştukları için orada bilinen bulunan ve Türkçe bilen bir bayan, onlara yardımcı olur. Daha sonra da onları üniversitede profesör olarak bölüm başkanı olduğu odasına götürür. İşte bu profesör Firdevs abladır. Onlarla tanışır. Bu tanışıklık zamanla kardeşliğe dönüşür ve karşılıklı irtibatları, o vefat edinceye kadar devam eder.

Arkadaşlarımızın okul açma teklifine çok sevinir ve onlara yardımcı olur. Hatta yeni açılan bu okulda, kendisi üniversite hocası olmasına rağmen, ücretsiz öğretmenlik yapar. Yıllar sonra niçin böyle yaptığını kendisi arkadaşlara anlatır. ‘’Sizi tanımıyordum, güzel niyetleriniz vardı. Ama acaba bu güzel niyetlerin arkasında başka bilemediğimiz ve daha sonra ülkemize zararlı olacak bir düşünce var mıdır diye sizleri daha iyi tanımak amacıyla bu öğretmenliği yaptım. Sonra sizin davranışlarınız, çalışmalarınız bana çok samimi geldi ve daha sonra da her bakımdan sizlere destekçi olmaya karar verdim’’ der. 

Üsame öğretmen, okul açılıp eğitim başlayınca, askerlik için Türkiye’ye gitmesi gerektiğini söyler. Firdevs abla, havaalanına kadar gelir ve küçük süslü bir keseye koyduğu o ülkenin toprağını verir. “Bu senin vatanının toprağıdır, vatanı