Şevki kıran üçüncü engel acelecilik

Üstad Bediüzzaman’ın ilk dönem yazdığı eserlerde,  Cenab-ı Hakkın, insanın kalbini, Kendi sevgi ve muhabbetine bir taht yaptığı; o İlahî aşk ve muhabbetin yerine başka şeylerin o kalbe girip o tahta oturmalarını istemediği; ama acûliyet (acelecilik), hırs, aşk-ı mecazî ve siyaset gibi şeylerin, müfteris (parçalayıcı) oldukları için kalbi delip girdikleri ve o tahta oturmak istediklerinden dolayı, Cenab-ı Hakkın darılıp aksiyle tokat  vurduğunu anlatıyor. 

Acelenin şeytandan olduğunu, hırs gösterenlerin zarara bulaşıp haybet ve hüsrana ulaşacağını ifade eden güzel ifadeler mevcut… Çok aceleci ve hırslı insanlar, yapacakları işlerde kimseyle istişare etmeyi düşünmezler. Sağlarına sollarına bakmadan meseleyi heyetlerdeki meşveret ve şûrâya getirmeden işe dalarlar. Beklemedikleri şeylerle karşılaşınca da endişe ve telaşa kapılırlar, böylece yanlış üstüne yanlış yaparlar. Halbuki danışa-görüşe iş yapsalardı, tecrübe ve birikim sahiplerinin deneyimlerinden istifade edecek, olaya pek çok açıdan, onların verecekleri bilgilerle bakma imkânı bulacak, çıkabilecek komplikasyonlar hakkında hazırlıklı bulunacaklardı. Her zaman iki akıl bir akıldan üstündür. Hele beş-on kişiden meydana gelen bir heyetin aklı olursa o tek akıldan kat kat üstündür. Onun için tek başına hareket eden dâhiden beş-on kişilik sıradan akıllar daha isabetli karar verebilirler. Artık ortak akıllar ve kollektif şuurların söz sahibi olduğu bir çağda bulunuyoruz. Büyük şirketler, büyük şirketlerle evlilik yapıyor, çok daha büyük işler becerebilmek için… Böyle bir zamanda, diktatörce, tek adamlık, tek başına iş yapmanın sonu hep hüsran olacaktır.

Bugün gelişmiş şirketler kendilerini tenkit ettirmek için para harcayıp “şeytanın avukatı” mânasında münekkitler tutuyorlar. Yaptıklarını kritiğe tâbî tutturuyorlar. Tâ ki onların fikrini alıp, hata ve yanlışlarını görerek, onlardan vazgeçsinler, doğru iş yapsınlar.</