Sırlarla dolu ilahi davet Miraç

Kâinâtın varlık sebebi Efendimiz Hz. Muhammed (sav)’in Kur’ân’dan sonra en büyük mûcizelerinden birisi de Mi’râc mûcizesidir. 

     

Mi’râc mucizesi, Kur’ân-ı Mûciz-ül Beyan’da İsrâ sûresinin ilk âyetinde; “Bir gece, kendisine bazı delillerimizi gösterelim diye kulu Muhammedi, Mescid-i Haram’dan, çevresini bereketli kıldığımız Mescid-i Aksâ’ya götüren O zâtın şânı ne yücedir! Bütün eksikliklerden uzaktır O! Gerçekten herşeyi işiten, herşeyi gören O’dur” ifâdeleriyle anlatılmaktadır.

      

Bu âyette ‘Kulu’ tabiri kullanılmaktadır. Peygamber (sav) evvelâ ‘kul’du. Kulluğun şuur ve idrâkiyle Risâlete yükseltildi. O (sav) öyle bir kuldu ki, mebde'de varlık ağacının çekirdeği ve neticede ise,  en kâmil meyvesiydi.

Cenâb-ı Hak Efendimiz’i (sav), kâinatın sırlarını onun vesîlesiyle açmak için, Cibril Aleyhisselam'ın arkadaşlığında huzuruna celb etti.

Necm Sûresi’nde şöyle anlatılmaktadır:

“7- Ve O, (bu mi‘râcında) en yüksek ufukta idi.

8, 9- Sonra (çok perdeler geçerek Rabbine) yaklaştı, derken daha da yaklaştı. O kadar ki, kâb-ı kavseyn (iki yay) kadar veya daha da yakın oldu!

10- İşte (Allah) kuluna vahyetmek istediği herşeyi vahyetti.

11- (Gözleriyle) gördüğünü, kalb(i) yalanlamadı.

12- Onun görmekte olduğu şeyler hakkında, şimdi kendisi ile mücâdele mi ediyorsunuz?

13, 14- And olsun ki, O’nu (Cebrâîl’i aslî sûretinde), diğer bir inişte de (m’râc gecesi), Sidretü’l-Müntehâ’nın yanında (iken) gördü.

15- Ki Cennetü’l-Me’vâ onun yanındadır.

16- O zaman Sidre’yi bürümekte olan, bürüyordu.

17- (O haşmetli makamda Muhammed’in) göz(ü) ne kaydı, ne de haddini aştı.

18-And olsun ki, Rabbi‘sinin delillerinden en büyüğünü gördü“