Tahliye kararına sevinmeyi reddediyorum

Gazeteci Ahmet Altan,ile gazeteci Nazlı Ilıcak tahliye edildiler . Ancak bu tahliye , haklarında verilen ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasının Yargıtay tarafından bozulmasının ardından yapılan yeniden yargılamanın ardından çeşitli cezalar almaları gerçeğini değiştirmiyor. Ayrıca iki usta gazeteci tahliye olurken geride yüzlerce meslektaşını bıraktılar. Gazeteci Aydın Engin t24.com'daki yazısında bu gerçeğe işaret ediyor 

Meslektaşımı üç yıl hapiste yatırmanın mazeretini üretmiş oldular: “Beraat demedik ki, suçsuzdurlar demedik ki. Sadece ömür boyu değil, 10 yıl hapis…”

Karar açıklandı: Ahmet Altan ve Nazlı Ilıcak tahliye…

Sevinenler oldu.

Ben de –önce- sevindim. Sevinilmez mi? Üç yıl sonra Nazlı Ilıcak ve Ahmet Altan sevdikleriyle birlikte olacaklar, kendi evlerinde, kendi yataklarında yatacaklar.

Sonra silkindim ve öfkem sevincimi bastırdı.

Önce bizleri nelere sevinir hale getirdiler diye öfkelendim.

Öyle ya tahliyeye seviniyoruz ve Ahmet Altan’a 10 yıl 6 ay, Nazlı Ilıcak’a 8 yıl 9 ay hapis cezası verildiğini o anlık bile olsa unutuyoruz.

Sonra mahkemenin karar gerekçesine baktım, bu kez iyiden iyiye öfkelendim.

Mahkeme kararı: Ahmet Altan'a “örgüte üye olmamakla birlikte bilerek yardım” suçundan 10 yıl 6 ay hapis cezasına çarptırıldı, suçun niteliği ve tutuklulukta geçirdiği süre gözetilerek tahliyesine karar verildi.  Nazlı Ilıcak'a aynı gerekçeyle 8 yıl 9 ay hapis…

Böylece deli saçması bile denemeyecek bir iddianameye dayanarak ve o iddianameyi aynen benimseyip esas hakkındaki mü