Tanzanya’dan Kurban izlenimleri

Aslında başlık ‘Kurban Korona’ da olabilirdi. Bu sene korona virüsü her şeyi ama her şeyi etkiledi; ama gelen kurban sayısını etkilemedi. Çok şükür.

Her sene Avrupa’dan, Amerika’dan; 2016 senesine kadar da Türkiye’den onlarca grup gelirdi. Enerjimizin bir kısmını onlarla ilgilenmeye kullanırdık. Bu sene toplam 3 grup geldi: ikisi Almanya’dan, biri Azerbaycan’dan. Allah yokluklarını göstermesin, onlara çok alışmışız. Onların gelmesi kurban kesimini bayrama dönüştürüyormuş. Bunu bu sene iliklerimize kadar hissettik. Feza Boys’daki anfi bomboştu meselâ. Her sene yurdumuzda yüzlerce misafir ağırlardık. Bu sene yurt bom boştu. Şemsiye’deki okulun mescidi dopdulu olurdu; bu sene yarısı doluydu. O da korona dolayısıyla cemaat safa birer metre arayla durduğu içindi. Türk öğretmenler yerli personelin arasında kayboluyordu.

Her sene olduğu gibi bu sene de insanlar sabah erkenden gelip okulun ana kapısının önüne bir parça et için yığıldılar.

Önceleri kurbanı kafamızı kaşıyarak keserdik, bu sene önceki yılların getirdiği tecrübeyle  kestik. Her şey sistematikti. Herkes kendi vazifesini bilince bize, gençlere ayak bağı olmamak düştü: misafirlerimizle, et dağıtım noktalarıyla uğraştık.

Her sene olduğu gibi bu sene de insanlar sabah erkenden gelip okulun ana kapısının önüne bir parça et için yığıldılar. İlk yıllarda böyle dağıtım yapıldığı için insanlar alışmış, her sene ellerinde tencere, böyle beklerler.