Tevbe ve Beraatimiz

Tevbe pişmanlıktır, nedamettir, günahlardan rücu edip dönmektir. Allah’ın yasakladığı, menettiği, haram kıldığı şeylerden, güzel ve hayırlı helal şeylere avdettir. Tevbe; iman edip Allah’a söz verenlerin ilk menzilidir. Allah’a kavuşmanın, dostlara ulaşmanın, maddi manevi kirlerden, günahlardan arınmanın birinci adımı ve Rahmet kapısının tokmağına dokunmaktır. Tevbe; şeytanı sevindiren günahtan, rahmeti tebessüme getiren sevaba, isyandan itaate dönmenin adıdır.

     

Tevbe, günahın her türlüsünü, gizlisini açığını, küçüğünü büyüğünü, hayalde niyette bulunanı, gözde, kulakta, dilde, ağızda şehvet, şöhret gurur ve kibirde olan hepsini terk etmek, nedamet duymaktır. İradi olarak bir daha onlara dönmemeye söz vermek ve kime söz verdiğinin şuurunda olarak hareket etmektir. İnsanların hak ve hukukunu ilgilendiriyorsa, haklarını ödemek ve helallik istemektir.

    

Merhameti sonsuz Allah (c.c.) kulunu affetmek, müracaatlarını kabul etmek için insana hayatının sonuna kadar tevbe kapılarını açık tutmuştur. Yoldan bir engeli almayı, yetimin başını okşamayı, anne-babaya itaati, namazı, orucu, zekat ve sadakayı değerlendirebileceği gibi, Mevlid Kandili, Regaib Kandili, Miraç, Beraat gecelerini, Ramazan-ı şerifi ve bin aydan daha hayırlı Kadir gecesini, bayramları ve hayvanlara iyilik yapmaya kadar binlerce ameli günahlarımızın affına vesile yapmıştır.

    

İman, ibadet, emir ve yasaklara saygılı olmak kaydıyla, kimsenin görmediği gecelerde, cehennemi söndürecek cennet ırmakları kadar kıymetli gözyaşlarıyla halini Rabbine arz etmek, helal yollarla çoluk çocuğunun rızkını kazanmak da ibadettir, affa vesiledir. 

      

Ama şunu da unutmamak lazımdır ki; nerede ne zaman, ne şekilde ölüm yakamızı tutacak belli olmadığı için, Peygambe