Tulpar: Kanatlı Bir Küheylan

Kazak, Kırgız ve Altay mitolojilerinde beyaz kanatları olan ve Tanrı tarafından yiğitlere yardımcı olması için yaratılmış atlara “Tulpar” deniliyor.
Dünyanın en uzun destanı olan Kırgızların Manas Destanı’nda Manas‘ın yiğitlerinin bindiği, kanatlarını sadece büyük engelleri aşarken açan bu efsanevi atlara da “Tulpar” deniliyor.
Lakin bu atların kanatlarını hiç kimse göremezmiş.
 Tulparlar, kanatlarını yalnız karanlıkta, büyük engelleri ve mesafeleri aşarken açarmış. 
Eğer biri onun kanatlarını görürse, kaybolacağına inanılırmış.
 Tıpkı birkaç gün önce beyaz kanatlarını açarak aramızdan ayrılan ve sonsuz ufuklara doğru uçup giden Hüseyin Tulpar hocamız gibi.
 1979 yılıydı… 
O sene Hocafendi üniversiteyi bitiren arkadaşlarımızın her birine Anadolu’dan bir yer işaret etmişti.
Benim de nasibime “Mavi Rüyalar Ülkesi” Antalya düştü.
Antalya her mevsim güzel olsa da, onu asıl güzelleştiren içindeki insanlardı.
Bir avuç fedakâr insan bir vakıf kurarak Doğu Garajı mevkiinde birkaç daireden müteşekkil bir kompleksi yurt hâline getirmişlerdi.
Vakfın başkanı Hüseyin Tulpar Hocamızdı. 
“Tulpar” adını ilkin o zaman duymuştum.
Vakıf yönetimi, yurdun idaresini benim üstlenmemi istedi.
Antalya’nın güzel insanları sayesinde Hizmet kısa sürede merkezden muhite yayıldı. Önce Antalya’nın ilçelerinde, sonra da bütün bir bölgede öğrenci yurtları arka arkaya geldi.
Antalya hakikaten bir mektep gibiydi.
Bu mektebin öğrencileri de öğretmenleri de değerliydi. Ama bu mektebi değerli kılan muallimlerden başında