Kalbim Sende Kaldı

Puslu, sisli ve soğuk bir kış günü telefonum çalıyor.Fırtınaların, tipilerin arasından çıkıp gelen ay yüzlü melekler gibi üç kadim dost arka arkaya ekranda görünüyor.Kudüs’ün kadim dostları…Kalbime inşirah doluyor. İzzeddin Abbasi elinde bir kitap gösteriyor…“Kalbim Kudüs’te kaldı” Hizmet bizi her uğradığımız şehirde o kadar güzel insanlarla tanıştırdı ki; sanki cenneti dünyada yaşıyoruz. Her şehir başka güzeldi ama kalbimizin kendisinde kaldığı Kudüs bambaşkaydı.Güneş her sabah kutsal Zeytin Dağı’ndan, kadim şehre doğardı. Her gün doğumunda sabahın taze ışıkları ile minareler, kümbetler, kuleler, mazgallar, çil çil kubbeler,  ışık denizinde yüzerdi. Gurbeti yudum yudum içtiğimiz kuzey ülkelerinde güneşe hasret yaşıyoruz.İlkin, kadim dostum Hüseyin Kara ile soğuk bir şubat günü kavuşmuştuk kutsal şehir Kudüs’e…Kutsal Zeytin Dağı’ndan bakmıştık şehre…Ufukta asılı duran kış güneşinin son kızıl ışıkları; çil çil kubbeleri, minareleri, kümbetleri, kuleleri, mazgalları aydınlatıyordu. Uzaklardan bir yerden ezan sesi duyuluyordu. Beyt-ül-Makdis’in müezzinleri, karada ve denizde her şehidin kulağında onların sesi lâhutî bir koro gibi bütün minareler birbirine sesleniyor, ardından ezan sesleri çan seslerine karışıyordu.Tepelerin yumuşaklığı, servilerin güzelliği, taşların sessizliğiyle bir başkaydı Kudüs; her yere uhrevî bir dinginlik hâkimdi.Yığınla zamanı sırtlanmış olan şehir bizi çağırıyordu. ''Ey şehir sana gelmesek olmazdı” dediğimi hatırlıyorum…Şehrin ruhu, elimizden tutup gezdirmişti bizi… Kubbetü’s-Sahra’nın altın kubbesi ile birlikte; Aksâ avlusundaki irili ufaklı onlarca kubbe, akşamın kan kızıl ışıklarında yıkanıyordu. Sanki Allah’ın Sevgilisi, Aksâ’nın avlusunda bütün peygamberlere namaz kıldırıyordu…Osmanlı zamanından kalma mazgallı yüksek duvarların ardında, kadim kentteki kiliselerin ve büyük camilerin kubbeleri seçiliyordu.Câmiler, kiliseler, sinagoglar iç içeydi.

Günbatımında Zeytin Dağı’nın doğu yakasından uzaklardaki medeniyetler mezarı Lût Gölü’nde gölgeler g