Böyle giderse dolar ve euro...

“RMS Titanic” isimli yüzen şehir bir transatlantik yolcu gemisiydi. Harland and Wolff (Belfast, İrlanda) tersanelerinde inşâ edilmişti. 

Mühendislerin kullandığı yeni tekniklerden hareketle “Batırılamaz ve dahi batmaz!” denilen Titanik, İngiltere’nin Southampton Limanı’ndan New York'a doğru 10 Nisan 1912'de hareket ettiğinde olacaklardan kimsenin haberi yoktu. 

Limandan ayrıldıktan 5 gün sonra bir buz dağına çarpan devasa gemi yaklaşık 2  saat 40 dakika içinde Kuzey Atlantik'in buzlu sularına gömülmüştü. 

Dünyanın en büyük buharlı gemisi buz dağına çarptığında yolcuların paniğe kapılmaması için güvertede eğlenceye devam edilmesi talimatı verilmişti. 

Gemi hızla su alırken dans ve ziyafet bir süre daha devam etse de tarihe “en büyük deniz felaketlerinden biri” olarak geçen Titanik faciasında 1.514 kişi hayatını kaybetmişti. 

İnsanın acziyetini idrâk etmesine dair ilk ders başlı başına bir makalenin konusudur. “Titanik faciası”, riskleri hafife almanın maliyetinin çok ağır olabileceğini göstermesi açısından ibretliktir. 

Devrin en ileri teknikleri inşâ edilmiş bir geminin kaptanı olsanız bile açık denizde, buz dağlarının ortasında seyrüsefer hâlindeyken dümeni yardımcı kaptana bırakıp uyumaya giderseniz faciaya davetiye çıkarıyorsunuz demektir. 

Buz dağına çarpıncaya yapılan hatalar zincirini krizin ilk dakikalarında başka hatalı kararların takip etmesi yüzlerce insanı ölüme sürüklemiştir.