O Ruha ihanet edenler asla iflah olmazlar

Muhyiddin İbn-i Arabî, İslâmî ruha sahip çıkanların en başında SAHABELERİN olduğunu, onlardan sonra da ikinci sırada OSMANLILARIN  bulunduğunu söylüyor.

Üstad Bediüzzaman Hazretleri de Osmanlı Devleti için: “Eski zamandan beri İslamî istiklâlin bekâsı, hem ilâ-i kelimetullahın yücelmesi için, Farz-ı Kifâye olan cihadı üzerine bir vecibe olarak alarak  kendisini tek bir vücud olan İslam âlemine fedâ etmeye vazifeli, İslama BAYRAKTAR görmüş olan bu DEVLET” sözlerini söylüyor.

Bu ruha, bu samimi sadakate ihânet edenler, bilerek, bilmeyerek hıyanette bulunanlar hiçbir zaman affedilmemişlerdir. Tarihte bunların misalleri çoktur: Şerif  Hüseyin ve oğulları kötü  âkıbete uğramışlar  ve maalesef 14 Temmuz 1958’de Irak İhtilalinde torunu Faysal, oğlu Abdülillah feci şekilde öldürülmüştür.

Bâb-ı  lî baskınını  yapan ittihadçılardan intikam almak için harekete geçenler, Mahmud Şevket Paşayı öldürmüşlerdi. Fakat esas öldürmek istedikleri M. Akif Ersoy’un (Osmanlının yıkılmasına bilmeden vesile olan)  ÜÇ  BEYİNSİZLER  dediği Enver, Talat ve CEM L  Paşalar, kurtulmuştu… İttihad ve Terakkicilerden intikam almak için yapılan bu ikinci suikast planı tutmamıştı. Suikastçılar yakalanıp asılmıştı.

Nizameddin Nazif, ASILMA  SAHNESİYLE  ilgili hatırasını şöyle anlatıyordu: “Asılacakları gece, evimiz Sultan Mahmud Türbesinde olduğu için, hemen bütün Divanıyla çocukları gibi ben Beyazıt’a yollanmıştım. Fakat uzaktan sehpaları görünce ürkmüş ve gerileyip Kumkapı’ya inen yokuşa yakın bir noktada durmuştum.

“O geceden benim bir kulak hatıram var.  Avaz avaz haykıran bir ses hâlâ ara sıra kulaklarımda uğuldar. Topal Tevfik’in sesi… Bu ses, o gece ne söylediyse, sonradan hepsi doğru çıktı. 

-Memleketi Batırıyorsunuz!.. Diye İttihadçılara bağırmıştı. Evet MEMLEKETİ  BATIRDILAR.

-Hepinizin sonu benimkine benze