Üstad'ın hizmet ve ibadet şuuru

Üstadımız Bediüzzaman hazretlerinin büyük talebelerinden Bayram Yüksel ağabeyimiz, hatıralarında bazı hususlara dikkatleri çekiyor:

“Hem Üstadımız mektuplarında, dahilde tarafgirâne adâvet ve münakaşalara vesile olan füruatla (bilhassa ihtilaflı fıkhî meselelerle)  meşgul değil, belki, bütün insanların en mühim meselesi olan İmanın Rükünlerini ve insanlığın saadet vesilesi ve bütün Müslümanların esas kardeşlik râbıtası bulunan Kur’an’ın imanî hakikatlarını bulmak ve muhtaçlara buldurmaya hayatımı vakfettim demek suretiyle İslâmî hizmetin ve dinî meselelerin umumunu tazammun eden genişlik ve camiiyeti hâiz bulunduğunu, dinî hizmetlerin her nevini teyit ve teşvik ettiğini Kur’an’ın cadde-i kübrası olan Risale-i Nur dersinin umum ehl-i iman ve İslama şâmil bulunduğunu ifade ediyor. Yine mektubunda devamla; ‘Hatta değil Müslümanlarla, dindar Hıristiyanlarla dost olup düşmanlığı bırakmaya  çalışıyorum.’ diyor. 

“Üstadımız ziyaretine gelenlere, ‘Kardeşim, sen bana dua et, ben de sana dua edeceğim. Hadiste var. Gıyâbî yapılan dua daha makbüldür. Ben senin ağzınla günah işlemedim. Sen de benim ağzımla günah işlemedin. Onun için gıyabî yapılan dualar daha makbüldür. Bana ismimle dua et, ben de sana dua edeceğim” derdi. Ziyarete gelenler de ‘Üstadım bize dua et’ derlerdi. Üstadımız da, ‘Bize dua eden, bizim dualarımıza dahil olur’ derdi. 

“Yolculuk anında olsun, kırlarda gezerken olsun, rastgelen kabirlere dua ederdi. Bu kabir taşları (Yunus Emre’nin tabiriyle hece taşları),  ‘Sizler de buraya geleceksiniz’ diye lisan-ı hâliyle ders veriyor. Şimdi ise ehl-i dünya iptal-i his nevinden kabirleri şehirlerin dışına çıkarıyorlar. Tâ ki, ölümü hatırlamasınlar. Eskiden herkesin kabri evinin önünde idi. Sabahleyin  kalktığında kabir taşlarını görünce, Fatiha okuyordu. Kabir taşları canlı