Vefanın cefâsı olur

Ben usanmam gözümün nûru cefâdan amma
Ne kadar olsa cefâdan usanır cândır bu

Keçecizade İzzet Molla

Olumsuzlukları ve negatif insanları aşmanın en güzel yollarından birisi, insanın kendisiyle ve günahlarıyla meşgul olması olsa gerek...
Olumlu hareket edenler bencil insanlar olamazlar. Tahrip edenler yapıcı olamazlar, peşinden gidenleri de felakete sürüklerler. Kendisiyle kavgası olanın başka kavgalara zamanı kalır mı?

İnsanın kendini gözlemevinden, kendi eksiklerini fark etmesi, kendisiyle yüzleşmesi ve hatalarının tamiriyle meşgul olması olgunluktur, erdemdir. Kendi eksikleriyle meşgul insan bilge ve hikmet sahibidir. Cahil odur ki; âleme kıyafetler diker, yaftalar takar.

Ego, insanın boy aynasıdır. Kendini tanımak isteyen kendi kusurlarıyla meşgul olur. Sevimsiz yönlerimizi bize söyleyenler gerçek dostlarımızdır. Kendini gören âlemin hakikatini görebilir, kendini tanıyamayan âlemi düşman sanır.

Olumsuzluklar, nobranlıklar, kötü duygular, ahlaksız tavırlar sinsi sinsi yeryüzünü ve insan ruhunu ele geçirmeye çalışırlar. Nefretin kırıntısını gördüğü kalbe hemen sokuluverirler. Ruhları felç eden bu sinsi hastalıklara en güzel iksir sevmek, anlamaya çalışmak ve şefkatle davranmaktır. Bu üçü kadar olumsuz duyguları hızla söndüren bir başka serinlik yeryüzüne gönderilmedi.

Vefa nedir bilir misiniz? Vefa, hiç usanmamaktır. Yürüdüğün yolda yol yorgunluğuna düşmeden şevkle yürümeye devam edebilmektir. Cefâ verenlere aldırış etmeden yoluna devam edebilmek ne vefalı bir edadır. Hedefine kilitlenmiş bir küheylanı çatlamaktan öte ne hedefinden alıkoyabilir ki?

Vefa bazen ıssız bir dağ başında türkü okumaktır. Yalnızca kendine okuduğun bir türküdür; dağlar, taşlar, kurtlar, kuşlar duyar sesini. Bazen kalabalıklar içinde yapayalnız kalmaktır... Yalnızlığını iyice yokla ve beyhudeyle doldurma. Yalnızlığın seni Mevlâ’ya götürür.

Bizim illerde vefa, cefâya denktir. Bu yola girdiysen, en yakın kardeşlerinden, Yusuf misali, cefâ görmeye hazır