Vicdansızlığın Anatomisine Giriş - 2

Bir “vicdan tefessühü” kodeksi hazırlansa, “gaddarlık” hiç şüphesiz o veri tabanının en önemli unsurlarından olurdu...

Burada “tefessüh”, bilinçli olarak kullanıldı. Arapça kökenli bu lafız, dilimizde “bozulma”, “çürüme”, “kokuşma” kelimeleriyle ifade ediliyor.  Enfüsî âlemde kurulu nefis-vicdan dengesinin çeşitli sebeplerle nefis lehine dönmesi ile birlikte, bir çeşit iç kokuşması durumu gerçekleşiyor. Zamanla, kronik bir hal alan bu olumsuz süreçte, vicdan mekanizmasının adalet ve hakkaniyet gibi önemli yetileri işlevselliğini yitiriyor ve insan mizacında çeşitli karadelikler beliriyor. Gaddarlık, bu karadeliklerden belki de en ürkütücü olanı! Öyle anlaşılıyor ki vicdansızlık ile gaddarlık arasında doğru orantı ilişkisi var: Ne kadar tefessüh, o kadar gaddarlık! 

Ürkütücü bir vasıf olarak “gaddarlık”, insanlığın mabeyninde hep var olageldi. Ancak günümüzün merhametsizlik bataklığı gerçekten çok çetin! Gaddarlık hastalığının, hem de dehşet verici bir hızla hayatın her alanında tahakküm kurması, şiddet ve zorbalığın bu derece revaç bulması ve öfkenin toplumsal bir sarmala dönüşmesi son derece üzücü, bir o kadar da düşündürücü. 

“Siyasal islamcıların”, merhametin kaynağı olan Cenâb-ı Allah ile olan münasebetlerinin -tamlamada geçen “islamcı” kelimesi sebebiyle- sorunsuz olduğu düşünülmemeli. Bilakis! Hem de oldukça sorunlu… Şahsen, “İslam” ile “islamcı” arasında seradan süreyyâya farklar olduğunu düşünüyorum. O yüzden “islamcı” kelimesini bilgisayarımda yazarken bile, her defasında otomatik düzeltme ile büyük yazılan “İ” harfini, bıkıp usanmadan yeniden küçük haline geri dönüştürüyorum. Siyasal islam, bu kadarcık özel bir muameleyi bile hak etmiyor, nazarımda. Onların politbüro zihniyeti ile hükmettiği ülkemde, merhamet iyiden iyiye ötelendi ve Müslüman’ın yitiği