Yaşar Usta 'günümüzün fabrikatörü'ne derdini anlatsa...

92 Yaşına giren büyük ustanın doğum günüydü önceki gün… Allah uzun ömürler versin diyoruz ve biz Yaşar Usta meselemize geri dönelim. 

Bugün pek çok kişinin dudak büküp küçümsediği ve ‘saçma’ olarak nitelediği Yeşilçam dönem filmlerinin şaşırtıcı derecede pedagojik anlamda olumlu yönleri olduğunu biliyor muydunuz?

Yurt dışında bir seminerde bulunduğum bir dönemde tek kelime Türkçe bilmeyen bir meslektaşım bana bazı Kemal Sunal filmlerinin isimlerini saymıştı ve hayret etmiştim. Herhangi bir çeviriyle bile izlenmeden o filmlerin özellikle anti-kahramanlık üzerine tez yazılabilecek derecede istisna çalışmalar olduğunu söylemişti ve heyetteki tüm Türk meslektaşlarımla beraber hayretler içinde dinlemiştik. 1970’ler pek çok açıdan talihsiz yıllardı. 

Büyük bir iç göç yaşanmış ve taşra insanı bir yandan şehirli olmaya intibak çabasındayken diğer yandan varlık mücadelesi veriyordu. 

Tarım toplumunun sanayi toplumuna evrilmesi çok sancılı olur, bunu başka ülkelerin tarihlerini de okuyarak görüyoruz…

Türkiye ek olarak ideolojik çatışmanın sert ikliminden geçiyordu ve yokluk her alanda toplumu zorluyordu. 

İşte bu dönemde Yeşilçam sosyolojik olarak büyük bir görev üstlendi.

Ertem Eğilmez gibi yönetmenler, Sadık Şendil gibi kalem erbaplarının bu tabloda büyük bir payı olduğunu yazıyor işin uzmanları. 

Biz ise perdenin bu tarafında idik. Yaşı yetişkin olanlar hatırlayacaktır. 

Bazılarımız ise daha sonra televizyon ekranından tanıdık bu kahramanları. 

Adile Teyze, Münir Amca, Kemal Sunal, Zeki-Metin, Ayşen Guruda, Şener Şen ve daha pek çok sinema oyuncusunun rol aldığı Yeşilçam filmleri adeta birer masal tadıyla oynuyordu perde ya da ekranlarda. 

Biz ise kendimizi o kahramanlarla özdeşleştiriyorduk çoğu kez.&