Oyun dışı kalan Saray takımının neşesi kaçtı. İstenmeyen, sevilmeyen, mızıkçı ve oyunbozan bir oyuncu hiçbir yerde makbul değil. Türkiye bir kez daha burnunun dibindeki savaş oyunlarından uzak tutuluyor, oyuna girmesine müsaade edilmiyor. Kürsüden atılan nara ve kükremelerin hepsi, tükrük mesafesinde. Başarısızlığa mahkum üçüncü lig takımlarından daha kötü durumdayız.

Bölgenin en güçlü ve düzenli ordusu, Ortadoğu’nun tamamını ilgilendiren bir operasyonda sadece agresif, asabi ve saldırgan bir seyirci. Büyük bir orduya sahip olmak kadar gelişen ve sürekli değişen stratejik manevraları görebilen, okuyabilen ve soğukkanlı politikalar üretebilen siyasetçilere de ihtiyaç var. Türkiye’nin talihsizliği, yakın tarihin miras sözlerinden “Başsız adamlar! Üç beyinsiz kafa!” illetinden bir türlü kurtulamamasında.

Saray gazetecileri, “Türkiye operasyonda istenmiyor!” deme cesaretini gösteremedikleri için, ya yedek kulübesinde maça katkıda bulunduğunu zanneden beceriksizler ya da her şeyi bilen spor yazarları gibi “Türkiye ABD’yi uyardı. Ankara’dan ültimatom! ABD Türkiye’ye teşekkür etti” gibi altı boş avunma ve mesajları manşete taşıyorlar.  O da olmazsa, Saray’ın tuttuğu futbol takımının lig dedikoduları köpürtülüyor.

Her maç sonrasında teknik direktöre “İstifa! İstifa” diye seslenen köşe yazarları, bölgede yapılan operasyonların hiçbirisinde rol alamayan, sınır bölgesinde başarısızlığı müsellem ve her gün sınır il ve ilçelerine top mermisi düşen devletlilere ses çıkaramıyorlar.  Yazar ve fikir işçisi olmanın Saray’ı memnun edip, haftalık eğlence matinelerine katkının dışında daha önemli işleri var zannetmiştik.

Devletlilerin aşırı derecedeki savaş merakları da bir garip. Sayın Cumhurbaşkanı’nın “İlle de dahil olacağız!” ısrarı pek sevimli durmuyor. Musul meselesi uluslararası bir mesele. Uzun bir zamandır planlandığı anlaşılan Musul Operasyonu’nun ne kadar süreceği hakkında mukni bir tahmin yok. İşin ilginç tarafı, konu hakkındaki tahmin ve öngörüler ülkelerin genelkurmay başkanları ya da askeri yetkililerince yapılıyor. Bizdeki hale bir bakın! Her şeye bir şey deme gayretine düşenler ne kadar sakil ve banal duruyorlar değil mi?

Hükümet sözcüsünün “Rusya ile ABD savaşacak!” ucuz tahmini sadece havuz medyasında hüsn-ü kabul gördü. Başbakan’ın savaşa dahil olup olmadığımızı bilemediği siyasi tükenmişlikte, hükümet sözcüsünün boş gündem taktiklerini kimse ciddiye almaz. Hiç merak etmeyin! Rusya ve ABD, Ortadoğu’da ellerini hiçbir ülke için taşın altına sokmaz ve kendilerini riske atmazlar. 

Savaşı bahane edip, cilaları dökülen iktidar ve muktedirlere yeni bir vizyon kazandırmak için sivil çareler tükendi gibi. Son otuz senedir, her güne üçten az olmamak üzere vefat sayısı düşüyor.  Sınır ötesi bir savaşa katılarak yeni bir “Başkomutan” üretmek, bazılarının elindeki tek işe yarar kart. Savaşa giremezlerse o da ellerinde patlayacak.

İç siyasette kaybedilen kredi ve itibarı, nazar ve dikkatleri başka şeylere çevirip iktidar ömrünü uzatma uğraşları son beş senenin en bilinen siyaset oyunları. Ne suikast söylemleri kaldı konuşulmadık, ne sınır ülkeleriyle savaş ne de partizan militanları silahlandırıp iç savaşa hazırlık...En son 15 Temmuz sahte darbe girişimi bile havayı serinletecek rüzgar oluşturamadı. 

Ona-buna dalaşıp, sağa-sola hakaretler yağdırarak ille de savaş oyununa dahil olmak isteyen devletliler ne cephede ne de masada aradıklarını bulamayacak gibiler. “Sen kimsin ya!” kibriyle küçümsedikleri devlet başkanları Musul meselesinde esas oyuncular arasında ve Türkiye’nin bütün manevralarını boşa çıkaracak stratejiler üretiyorlar. 

Savaş, senaryo darbe ve iç etnik temizlik gırtlağına kadar sivil suçlara batmış iktidar sahiplerini temizlemeye yetmeyecek. Aksine onları zü’l-cenaheyn yapacak; hem sivil hem de savaş suçluları... 

Öyleyse elde, iç savaş çıkarmaktan başka bir çare kalmadı. Onu da partili militanlar çoktandır dillerinden düşürmüyorlar.