Yemlihalar Çarşıya Yöneldi

Hadis olarak rivayet edilmektedir ki: “Arşın altında Allah’ın nice hazineleri  vardır ki, onların anahtarları şairlerin dilleridir.” Edebiyat üstadlarımızdan, ilham ve sünuhata  mazharı olduğuna inandığım Sezai Karakoç Beyin “Gül Muştusu”  kitabından müjdelerle dolu  bazı mısraları aktarmak istiyorum:

Göğsünü aç GÜL habercisi  bu doğuluya

Gözle görünmez doğulu sabah rüzgarında 

* * *

Kabirleri yara yara 

Ulaş toprağın ötesindeki

GÜL  lâmbasına

Dedenin yaktığı lâmbalar ki,

Biriktirilmiş at terlerinden fitilleri

Hey bağrı at sağrısına yapışık doğan

At dediğin de ne?

Baharda bulut içinde lâcivert bir gölge mi?

* * *

Bahar gelmiş gülü zorlamada 

Bulutun içinde gülün özü döğülmede 

Sonra bir yağmurla 

Ufak bir esintiyle 

Dökülecek bahçelerin üstüne 

* * *

Kerpiçte bir değişme var

Ölü tozunda bir doğrulma

Tüyleniyor mezar taşları

Sızıyor saçaklardan kiremit kanı

Oluklardan akıyor

Dökülmüş çiçek tozlarıyla bulanmış su

Arılar arılar içeceğiniz su, bu su

* * *

Yaratılışa dönmüşümdür baharla

İlk yaratılışa

Gül saçarım düşmanıma bile 

* * *

Kuzuların doğması nasıl beklenirse o ülkede

Güllerin açması da öyle beklenir gün doğmadan önce 

Bahar yağmurları böyle güllere gebe 

İner gök yüzünden bahçelere

* * *

Baharın salavatı güller

Yeryüzüne gelerek sabahları

Yataklara dökülerek

AŞK  ezanını okurlar gençlere

* * *

Zengindir gülleriyle bu ül