Yeni Türkiye'de tarım işçilerinin içler acısı hali

Tarım işçilerinin maliyetleri düşürmek amacıyla römork, kamyon, traktör gibi açık kasa araçlarda taşınması muhtemel kazalarda can kaybını artırıyor. 31 Ekim 2014 tarihinde Isparta'nın Yalvaç ilçesinde 17 kişinin ölümüyle sonuçlanan kazadan sonra Manisa'nın Gölmarmara ilçesinde kasasında tarım işçisi taşıyan kamyonun süt tankerine çarpması sonucu 13'ü kadın olmak üzere 15 işçi hayatını kaybetti. Zor şartlar altında çalışan ve ciddi geçim sıkıntısı çeken tarım işçilerinin üçte biri yemek ve kira gibi temel ihtiyaçlarını karşılayamıyor. Hayata Destek Derneği'nin Mevsimlik Tarım İşçiliği Yaşama, Çalışma Koşulları Araştırması'na göre geliri 1.000 liranın altında olan tarım işçilerinin hanelerinde borçluluk oranı ise yüzde 65! Ayrıca bu işçiler, sosyal güvenceden de yoksun durumda. 

Araştırmaya göre tarım işçilerinin sadece yüzde 3'ü sigortalı. Türkiye'de sayıları 5 milyonu aşan tarım iş gücünün önemli bir kısmını mevsimlik gezici ve geçici işçiler oluşturuyor. Büyük çoğunluğu kayıt dışı çalışan bu işçilerin sayısı net olarak belli değil. Ancak 15 yaş üzeri 485 bin mevsimlik tarım işçisi olduğu tahmin ediliyor. Aileleriyle birlikte bu sayı 1 milyonu buluyor. Topraksız, istihdam imkânları kısıtlı olması sebebiyle farklı bir meslek icra edemeyen mevsimlik tarım işçileri güvenli ulaşım, barınma, altyapı, iş güvenliği, gelir güvencesi gibi hak ve ihtiyaçlardan mahrum olarak çalışıyor. Herhangi bir resmî kurumun düzenlemesine tabi olmayan mevsimlik tarım işçileri hayatlarını sözleşmesiz, sigortasız, güvencesiz bir şekilde Türkiye'nin bir ucundan diğer ucuna, yılın ortalama 6 ila 9 ayını tarımsal ürünlerin ekimi, çapası, ilaçlaması, sulaması, hasadını gerçekleştirerek kazanıyor.

 İşçi aileler naylon, bez, branda tarzı iptidai barınaklarda, çamur ve uygun olmayan alanlarda yaşıyor. İçme/kullanma suyu, tuvalet/banyo, çamaşır imkânları kısıtlı.

 Atıklar açık