Yirmi ikinci söz

Üstad Bediüzzaman Hazretleri; Yirmi İkinci Söz’ün Birinci Makamında: 

“Bismillahirrahmanirrahim. ‘Eğer Biz bu Kur’an’ı bir dağın üstüne indirseydik, o dağın Allah’a olan haşyet ve taziminden dolayı başını eğip paramparça olduğunu görürdün… İşte bunlar bir takım misallerdir ki, düşünüp istifade etmeleri için, Biz onları insanlara anlatıyoruz.’ (Haşir Suresi, 59/21)  ‘Bunlar bir takım misallerdir ki, düşünüp istifade etsinler diye Biz onları insanlara anlatıyoruz.” (İbrahim Suresi, 14/25) âyetlerini bu Risaleye serlevha yapmış. Çünkü derin ve ince hakikatler ancak böyle temsiller, mecazları, kinayeler ve istiarelerle anlatılabilir…

İşte bir temsille Üstad Hazretleri meseleye giriş yaparak diyor ki:

“Bir zaman iki adam, bir havuzda yıkandılar. Fevkalâde bir tesir altında kendilerine geldiler. Gözlerini açtıkları vakit gördüler ki, acîb bir âleme götürülmüşler. Öyle bir âlem ki, kemâl-i intizamından bir memleket hükmünde, belki bir şehir hükmünde, belki bir saray hükmündedir. Kemâl-i hayretlerinden ( son derece hayret ve şaşkınlıklarından ) etraflarına baktılar, gördüler ki: Bir cihette bakılsa muntazam bir memleket… Bir cihette bakılsa, gayet muhteşem bir âlemi içine almış bir saraydır. Şu acip âlemde gezerek seyran ettiler. Gördüler ki, bir kısım mahluklar var, bir tarz ile konuşuyorlar. Fakat bunlar, onların dillerini bilmiyorlar. Yalnız işaretlerinden anlaşılıyor ki, mühim işler görüyorlar ve ehemmiyetli vazifeler yapıyorlar.

“O iki adamdan birisi, arkadaşına dedi ki: ‘Şu acip âlemin elbette bir Müdebbir’i (idare edip düzenleyen) ve şu muntazam memleketin bir MÂLİK’i şu mükemmel şehrin bir SÂHİBİ, şu sanatlı yapılmış sarayın bir USTASI vardır. Biz çalışmalıyız, onu tanımalıyız. Çünkü; anlaşılıyor ki, bizi buraya getiren O’dur. O’nu tanımazsak kim bize meded verecek? Dillerini bilmediğimiz ve bi