Bir ihmal, bir ayıp

Şampiyonluğa oynamak ile şampiyonluğa ulaşmak arasında yaşanan süreç, hiç de yabana atılmayacak ayrıntıları ve yeterlilikleri içerir. Her sezonun başlangıcında birkaç takım şampiyonluğa soyunur. Ama sona gelindiğinde, yalnızca en az hatayı yapan şampiyon olur. Bazen büyük yatırımlar yaparsınız. Pahalı, popüler oyuncuları kadronuza katarsınız. Camianıza farklı bir heyecanı sunar, futbol gündeminin ilk sıralarını kaparsınız. Ama yetmez. Eğer kurduğunuz kadrodan iyi bir takım çıkmamışsa, yarışa havluyu atarsınız. Oturmuş bir kadronuz vardır da... Bazen birkaç takviye ile onu çok daha yukarılara taşıyacağınızı sanırsınız. Ama oyuncu seçimleri gereksiniminiz olan pozisyonlarda değilse, teknik adamınızı da değiştirseniz nafile! Paranızı sokağa saçar, umudu bir başka bahara bırakırsınız. Rakipleriniz alır başını gider, siz arkalarından bakakalırsınız. Bazen isabetli bir seçimi yapar, doğru teknik adamı yakalarsınız. Kadronuz, rakiplerinizden daha mütevazıdır. Bütçe olanaklarınız da kısıtlıdır ve daha az para harcarsınız. Başlangıç hedefiniz, yarışın içerisinde olmaktır. Ama takım olma sürecinde hızla yol alırsınız. Devamlılığı yakalar, beklenenin ötesinde aşama yapar, iyi oynar, rakiplerinizle arayı açarsınız. Koşullar öyle bir oluşur ki, şampiyonluğun en güçlü adayı ilân edilirsiniz. İşte asıl zorluk da ondan sonra başlar. Zirvede durmak, hedef haline gelmek demektir. Her rakip, haklı olarak sizi çelmelemek ister. Her oyun, geçmiştekilerle kıyaslanmayacak ölçüde zorlaşır. Ligin boyu kısaldıkça, tansiyonunuz yükselir. Bir yandan baskı artar, diğer yandan gerilim. Telaş, panik, endişe birkaç adım ötenizde durur. En ufak bir sendelemede, benliğinizin parçası olur. Keyifle huzursuzluk at başı gider. Kazandığınızda birine, kaybettiğinizde ötekine geçersiniz. Böyle durumlarda sakin olabilmek önemlidir. İnancı pekiştirmek, güveni yükseltmek, birlikteliği daha yukarı taşımak, bireyselliği değil takımdaşlığı ön planda tutmak, daha profesyonel yaşamak, daha çok çalışmak, daha fazla mücadele etmek de önemlidi