Zulmün mimarı: Hakim ve savcılar

Demokratik siyasal yaşamda, ‘tek seslilik’ ya da ‘resmi görüş’ sistemi kabul edilemez. Farklı düşünmek, farklı düşünceler etrafında örgütlenmek ‘suç’ sayılmaz.

 

Demokratik olmayan toplumlarda ise ‘resmi ideoloji’ dışında kalan düşüncelerin açıklanması, yazılması, konuşulması, propagandasının yapılması suç sayılmaktadır. Bu nedenle de savaş çığırtkanlığı yapılmasını resmi ideoloji olarak gören iktidar anlayışı karşısında, ‘savaşa hayır’ demek suç kabul edilebilmektedir.

İzin verilen düşünceyi benimser ve resmi görüş doğrultusunda hayat sürmek isterseniz ‘bu ülkede baskı yok herkes fazlasıyla özgür’ diyebilirsiniz. Ancak, hiç şüphe yok ki bu sistem ve anlayışın demokrasiyle, hukuk devletiyle ve düşünce açıklama hakkıyla en ufak bir ilgisi yoktur.

Yaşanan bunca haksızlığa ve zulme sebep olanlar, evrensel hukuk ve insani değerlere değil iktidara bağlı olmayı tercih eden hakim ve savcılardır. Dikta rejimine giden yolların taşları da her zaman olduğu gibi hakim ve savcılar tarafından döşenmektedir. Hiç şüphe yok ki tarih, zulmün mimarı olarak bu dönemin hakim ve savcılarını yazacaktır.

Bu tür zihniyet sahibi hakim ve savcılar sayesinde, muhalif düşünceye sahip olan ya da resmi düşünceyi benimsemek istemeyen herkes vatan haini, ajan ve terörist ilan edilmektedir.

Oysa ki, siyasal faaliyetlerde bulunmak, düşünce açıklamak, yorum yapmak, eleştiri yöneltmek, sorunların çözümü için öneride bulunmak, muhalif düşünceler etrafında örgütlenmek yasalarımızda suç olarak kabul edilmemektedir. Terörle Mücadele Yasası kapsamında ancak şiddete yönelik tahrik, teşvik eylemleri hukuksal konuyu oluşturabilir. Anayasal hak kapsamında kabul edilen faaliyetler ise suç konusunu oluşturmamaktadır.