Zulümde Huzur Yoktur...

Bize düşen bu manayı anlamaya çalışmak ve kendimizi doğruya tevcih etmektir. Böylece Rabbimize karşı sorumlu olduğumuz vazifelerimizi samimi olarak gönülden ifa etmiş olur, su-i edep yapmamış ve  -inşaallah- sırat-ı müstakime ulaşmış oluruz.

    

Örnek  olarak seçtiğimiz, Hz.Yusuf‘un (as) rüyası, kıskançlıkla kardeşlerinin O’nu kuyuya atmaları, köle olarak satılması, Mısır’da Hz.Yusuf’u satın alan vezir… Vezirin hanımının Hz.Yusuf’a sahip olmak istemesi, Hz.Yusuf’un iffetini koruyup Efendim’e(!) ihanet edemem demesi, bu vak’a münasebetiyle hakem tayini, Hz.Yusuf‘un güzelliği karşısında kadınların bıçakla ellerini kesmeleri, dedikoduları kesmek için Hz.Yusuf’un hapishaneye atılması ve neticede Mısır’a aziz olması, kendisini kuyuya atan kardeşlerini affedip yardım etmesi, anne, babası ve kardeşleriyle buluşması, dünya nimetlerinin zirvesine ulaştığı an dünyadan daha mükemmel olan cennet hayatına talip olarak ölümü istemesi…

Bu ve benzer kıssalar bugün bizlere bazı gerçekleri anlatmakta ve dişimizi sıkıp Allah’ın vereceği hükmü beklemeyi öğretmektedir. Baskılar ve tuzaklarla hiçbir zaman hakikatler örtbas edilemez. Zulümle, kuvveti kullanarak gerçekler yok edilemez. Bu yolu intihap eden fert, aile ve devlet hiç bir zaman uzun vadeli başarılı olamaz.

   

Hz.Yusuf’u kardeşlerinin kuyuya atmasına benzer, iftira ile hapishaneye gönderilmesi gibi; bugün de nice mazlum, mağdur, mahkum, kadın, çocuk, hasta, ihtiyar, öğretmen, talebe, memur, âmir, işçi, patron, suçlu suçsuz kim varsa yüzbinlerce aile işsiz bırakılmıştır. Bunun yanında, ana baba hayatta iken şefkate muhtaç çocukların hapse konarak yetim kalmış gibi, anne-babalarına hasret bırakılmaları ve bazı gözünü dünyaya yeni açmış yavruların anneleriyle birlikte hapse atılmaları, geçmişteki tarih boyu yapılan zulümleri ve neticelerini hatırlatmaktadır.

Bu yol, yol değil! Hiçbir din, sistem, vicdan bunu emretmiyor. İntihap edilenler intiha