(...)
Türkiye’de kitlelerin özgürlüğüne değil menfaatlerine hitap etmek gerekiyor.
AKP kitleleri ve müzahir muhafazakâr grupların ağzından 28 Şubat’a kadar hukuk ve demokrasi gibi sloganlar çıkmazdı.
Ezilince öğrendiler hukuk ve demokrasinin daimi bir toplum menfaati olduğunu.
İnsanlığı zehirleyen zenginlik
Ama gücü ele geçirince hukuk ve demokrasiyi kenara ittiler.
AKP hukuksuzluğu ve zulmü karşısında alkış tutan kitleler, yarın bir başka gücün kendilerini ezmesini kabullenmiş durumdalar.
Bugünkü despotlar senin gözbebeğin ise, yarınkiler de başkalarının gözbebeği olacak.
Bu ülkede insanlara demokrasi, hukuk ve özgürlük gibi değerlerin “iyi şeyler” ve “kendi menfaatlerine” olduğunu tekrar anlatmak ve öğretmek gerekiyor.
Kuşkusuz bu asır öncekilerden daha zengin daha renkli.
Ama insanlığı zehirleyen bir zenginlik bu.
Kanmak bilmez bir susuzluk ve doymak bilmez bir ihtirasla menfaatleri peşinde koşan modern insan, önceki asır adamlarından daha budala, daha niteliksiz.
Eskinin aydını da daha aydınlıktı daha idrak sahibiydi bugünün aydın geçinen fecr-i kâziplerinden.
Eskinin filozofları da bugünün yapısalcı veya yapısökümcü filozoflarından daha derindi.
Platon, Kierkegaard, Kant veya Spinoza insan ruhunu bu modern zamanların Foucault, Derrida, Lacan veya Habermas’larından çok daha derin kavramışlardı.
Eskiye perestiş ettiğimden değil, hakkı teslim ettiğimden böyle söylüyorum.
Daha 1919’da Fransız şairi Paul Valery “Biz medeniyetler biliyoruz ki fâniyiz” deyip bugünün çöküş sinyallerini veriyordu.
Toynbee ve Spengler de medeniyetlerin ölümünü haber verdi.
Ama bu ülkede AKP’nin bir sonu olacağını düşünmeyenler ülkenin yarısını oluşturuyor.
Duyumlarıma göre iktidarın manipülasyonlarına bilerek ve isteyerek angaje olup hukuktan ayrılan hâkim ve savcılar da AKP’nin hiç gitmeyeceğini düşünerek böyle davranıyorlarmış.
Kadim medeniyetler bile çekiliyor sahneden.
Bunca suç ve ahlaksızlık bataklığındaki bir iktidarın acı sonunu göremiyorlar.
Çöküşün sesini duyamıyorlar.
Yıkılan Türkiye’nin ve anarşinin altında kalacaklar.
