Her kapının anahtarı: İyilik

Ankara’da iken bir ramazan günü eşimle arabamızla ile bir iftara gidiyorduk. Önümüzde de genç bir kadın, kucağında çocuğu, elinde de bir eşya ile hızlı hızlı yürüyordu. Belli ki o da iftara yetişmeye çalışıyordu. Ben arabayı iyice yavaşlattım ve bu genç kadının yanına gelince de, eşimin tarafındaki pencereyi açtım. Eşim ona; “Buyurun, gideceğiniz yere kadar sizi götürebiliriz” dedi. Bu genç kadın önce eşime, sonra da bana baktı. Herhalde eşimi görünce bir güven gelmiş olmalı ki, arka kapıyı açarak arabaya bindi.

Bir süre sonra “Ben sağda bir yerde inebilirim’’ dedi. Biz de “İftara daha vakit var, biz gideceğimiz yere yetişebiliriz, sizi kapınızın önüne kadar götürebiliriz’’ dedik. Sonra kapısının önüne geldik, genç bayan arabadan indi. Kapıyı kapatmadan kafasını içeri doğru uzattı ve “Sizinle tanışmadık ama bu yaptığınız iyiliğinizden dolayı öbür alemde zaten görüşeceğiz” dedi ve kapıyı kapattı. Biz bir taraftan çok duygulanmıştık, bir diğer taraftan da böyle bir iyiliği yapmayı Rabbim nasip etti diye sevinmiştik.

 “İyilik yap, denize at; balık bilmezse Halik bilir” sözü bir atasözüdür. Yaptığın iyiliğin karşılığını insanların bilip bilmemesi önemli değildir. Allah bilir ve mükafatını verir. Bu atasözü, karşılık beklemeden iyilik yapmayı öğütler.

Bazı iyilikler de vardır ki tarih boyunca hatırlanır ve bu hatırlanma, nesiller boyunca devam eder. Ayrıca, insanın bulunduğu konuma göre de tabii ki bu iyiliğin derecesi ve boyutu da değişir. Ne kadar küçük de görünse iyilik, iyiliktir ama insanın konumu maddi,manevi daha büyük iyilikleri gerektirebilir. Hatta bu iyilikler, ulusal ve uluslararası çapta olabilir, olmalıdır da. Bundan dolayı da insan, “helmin mezit” denilen, daha neler yapabilirim, neleri yapmalıyım şeklinde kendi kendine otokritik yaparak bu sorularını cevabını vermelidir ve gereğini yapmalıdır.

Herhangi bir konuda,