Tesadüf değil tevafuk

         Üstad Hazretleri tevâfuk hususunda diyor ki: “Tevâfuktaki, ilâhî, gaybî müdâhaleyi bir mektupta size böyle bir temsil ile beyan etmiştim. Mesela, benim avucumda nohut, leblebi, üzüm, buğday gibi maddeler bulunsa, ben onları yere atsam, üzüm üzüme, leblebi leblebiye karşı sıralansa hiç şüphe kalır mı ki, elimden çıktıktan sonra ayrı bir el müdahale edip sırlanmasın. İşte harfler ve kelimeler o maddelerdir, ağzımız o avuçtur.”  (Barla  Lâhikası)

         “Malumdur ki, TEVÂFUK, cifir ilminin anahtarlarından mühim bir anahtardır. Eğer bir defa tevafuk ise (yani sadece bir tane olduğu için ona)  Delâlet denilmez. Fakat HAFİ  bir ÎMÂ olur. Eğer iki cihet ile aynı meseleye tevafuk gelse, îmâdan Remiz derecesine çıkar. Eğer iki-üç cihetle aynı meseleye gelse, İşaret olur. Eğer lâfızların mânâları, harflerin işaretlerine münasip gelse ve işaretle bahsedilen insanların ahvâli o mânaya mutâbık ve muvafık olsa, o işaret, o vakit Delâlet derecesine çıkar. Eğer altı-yedi vecihle tevâfukla beraber, kelimelerin mânası, harfî işaretlere  muvafık gelse, halin muktezasına da mutabık olsa, o dalalet o vakit SARAHAT  derecesine çıkar.”  (Sikke-i Tasdik-i Gaybî)

İlk  Ve  İkinci  HASAN  FEYZİLER

         Üstad’ın talebelerinden Milaslı Halil İbrahim Ağabeyimiz, Üstadımıza yazdığı mektubunda diyor ki: “Muhterem Efendim!  Duyduğuma göre, Denizli’de bundan 70-80 sene evvel, büyük evliyadan Hasan Feyzi isminde bir zat, bir gün talebelerine, “Bugün Kürdistan’da bir evliya dünyaya geldi!.” diye müjde vermekle, sizin doğumunuzu işaret buyurmuş. Üstadım sizin daha sonra Denizli’ye başka başka perdelerle teşrifiniz o zâtın ruhunu şâd etmek ve aziz tutmak için olduğunu telakki etmiştim. Az zaman sonra aynı isimde vefat eden Hasan Feyzi Efendinin Risale-i Nur’a hür