[ M. Ertuğrul İncekul ] Adalet Tozlu Raflarda

Hadiseleri yorumlamak, felsefesini yapmak yetmiyor ! nasıl değiştirebilirim? yön verebilirim ? diye sancı çekmek, çözüm yolları bulmak gerekiyor. 

Cizre’nin Xirabreşk köyünde 1993 yılında aynı aileden aralarında 8 günlük bebeğin de bulunduğu 6 kişi kurşuna dizildi. Eşi ve çocuklarını yitiren 80 yaşındaki Davut Elgün, tanıkların ifadelerine rağmen katliamın üzerinin örtüldüğünü belirterek, ‘Kimi kime şikayet edeyim’ dedi

Şırnak ve ilçelerinde 1990’lı yıllarda  birçok katliam gerçekleştirildi. Bu katliamlar bazen ıssız bir sokakta bazen bir tarlada bazen herkesin gözü önünde yakılan, ağır silahlarla taranan evlerde yapıldı. Failleri halen bulunamadı.

Cevheri Güven, “Biricik Değiliz” yazısında; köylerde yaşayan Kürtlerin tek varlıkları, başlarını soktukları evleri, tarlaları ve hayvanlarıydı. Evler boşaltılıp yakıldı, tarlalara 10 yıl 15 yıl gidemediler. Bu da bir çeşit mala el koyma değil midir? Üstelik yüzlerce köyden bahsediyorum. 90’larda öylesine hız aldı ki bu süreç, Diyarbakır’ın nüfusu kısa sürede 1 milyon arttı, diyor.

Hobbes’un Leviathan’ı yani canavar devleti kendi evlatlarını yemeye devam ediyor. Azınlıkları  veya Hizmet gibi güçlü çoğunlukları, Türkiye gibi demokrasinin hala gelişemediği ülkeler karşısında tehdit gördüğünde tenkile, kökten kazımaya devam ediyorlar.

Demokrasi birey için vardır, ama kutsal devletçi ülkelerde bireylerin bir kıymeti yoktur, devlet için rahatlıkla feda edilebilirler. Vatan sağolsun anlayışı yerine vatandaş sağolsun, daha huzurlu ve müreffeh yaşasını yeğlerim