[ Safvet Senih ] Yunus Aleyhisselam gibi

Hüsrev Ağabey Barla  Lahikasındaki  mektubunda Birinci Lem’adaki “Yunus, karanlıklar içinde kaldığında, ‘Senden başka ilâh yoktur. Seni her türlü noksandan tenzih ederim. Gerçekten ben kendime zulmedenlerden oldum.’ diye niyaz etti.” (Enbiyâ Suresi, 87) ile ikinci Lem’a daki “Eyyûb’u da hatırla ki, Rabbine ‘Bana gerçekten zarar dokundu. Sen ise merhametlilerin en merhametlisisin’ diye niyaz etti.” (Enbiyâ Suresi, 83) ayetlerinin tefsiri ve Rumûzât-ı Semaniye hakkındaki takdirlerini arz ediyor: “(Bunlardan) aldığımız manevi feyzi, benim gibi yoksul bir talebenizin kâlp ve kaleminin haddi değil ki, tarif etsin. (...) Aziz Üstadımızı vasıta kılarak (Hâlık-ı Zülcelâl ) en büyük nimetlerini pek ziyade muhtaç olduğumuz bir vakitte veriyor, bizi teselli ediyor. Hem memnun ediyor, hem istikbalin nurlu yüzünü göstererek bizi nura koşturuyor. Bir taraftan kardeşlerimizi çoğaltıyor, muhabbetlerimizi teksir ediyor, maddî ve manevî kuvvetlerimizi takviye ediyor; diğer taraftan saadet hazinelerinin anahtarlarını ellerimize veriyor...”

Üstad Bediüzzaman Hazretlerinin etrafında toplanıp tesânüt ve uhuvvet içinde iman ve Kur’an hizmetinde aşk ve şevk ile koşuşturan bu ilklerde gördüğümüz en mühim bir husus, okudukları ve yazdıkları hakikatler  hayatlarında tatbik etmektir.

1972 senesinin son günleri emekli Albay Hulûsî Bey hacca gitmek için hava alanına gelir. Fakat o anda, hava şartları yüzünden kapıların kapatıldığı bildirilir. Bütün ümitler kesilmiştir. Bu son hac kafilesinde bulunan hacı adaylar, büyük bir üzüntü içindedirler. Bütün mürâcaatlar neticesiz kalmıştır. Tam bu sırada Hulûsî Bey, Birinci Lem’ada bahsedilen Yunus Aleyhisselamın kıssasına dayanarak, o ümitsiz ve perişan haldeki yolcu kafilesine “Şimdi gelin, Hz. Yunus Aleuhisselamın münacat ve duasını hep