'Adanmışın yol haritası kandan irinden deryalar'

Senin de mübarek yüzün yarılır mıydı? Hangi kılıç sana vurabilir, hangi el keserdi? Nasıl kıyarlardı gül yanaklarına? Yanağın yarılmış, şehit düşmüştü mübarek dişlerin.. Bir damla kanın yere düşmesine kıyametler kopardı halbuki. Böyle bir cüret sana da reva görülür müydü?

Namus iftirasını nasıl atarlardı? Karlardan pâk, nurlardan kutsal damenine nasıl çamur atarlardı münafıklar? Sen de mi iftiraya maruz kalacaktın efendim?

Sen daha doğmadan hayatın, çile dantelalarıyla örülür gibi örülecekti, babasız kalmakla başladı örgün. Babanı görmedin. Seni kucaklayacak baban olmadı, yetimdin. Dedem dedin tam, kader onu da aldı Senden..

Ebu Talib’in yetimi dediler daha sonra, amcana kalmıştın..

Süt annenden annene dönmüştün ki, anneni de kaybettin.. Beni kime bırakıyorsun anneciğim? Ölme! N'olur beni yalnız bırakma demiş ve ağlamıştın..

Yetimdin yetmedi, öksüz de kaldın..

Açlık der miydin sen de ya Resulallah? Hendekte açlıktan taş bağlamıştın karnına. Bir gün Ebu Hureyre'ye günlerdir ağzıma götürecek bir şey bulamadım. Açlık takatımı kesti. Ayakta duracak dermanım kalmadı buyurmuştun.. Bir gün de sevgilerinle Ebu Bekir ve Ömer'inle gecenin geç bir vaktinde uyumamıştınız.. Dışarı çıkmış çaresiz dolaşırken Ebu Heysem'in evinde bir şeyler olur diye kapısını çalmıştınız...

Mekke'de iken çok çekmiştin, arkadaşlarına da çok çektirdiler.. Çekilmez boykotlar uyguladılar. Açlıktan bebekler ölüyordu.. Çekilmez işkenceler, kızgın demirlerle dağlamalar.. Hele Yasir ailesine yapılanlar..

Ebu Leheb hiç çekilmedi yolundan..Ümmü Cemile hep odun taşıdı..Yoluna barikatlar kurdular.. Diriltici soluğunun bir yerlere kavuşsun istemediler..Hep engellediler, hep engellediler..

Medine'ye, güven beldesine gelmiştin