Diyalog faaliyetleri ve sanki yıllardır tanıyor gibi...

Bu günlerde Romanya’da, dünyanın dört bir yanında farklı kültürler içinde yaşayan, farklı diller ve dinlerle muhatap olan hizmet insanlarının bir araya geldiği özel bir program devam ediyor. Katılımcılar, farklılıklar içinde benzerlikleri keşfederek karşılıklı anlayışı ve güveni besleyecek yolları birlikte arıyorlar. Farklı coğrafyalarda edindikleri tecrübeleri paylaşarak anlamlı bağlar kurmanın yolları üzerine birlikte düşünme imkânı buluyorlar. Her birinin hizmet ettiği çevre, muhatap olduğu insanlar, karşılaştığı zorluklar farklı olsa da ortak bir gaye etrafında buluşuyorlar. Birbirini seven, kardeşçe bir arada yaşanılan dünyaya katkıda bulunmak.

İnsan ilişkilerinde çoğu zaman fark edilmeyen bir yönü, bu güzide bireylerle ilk kez tanışmamıza rağmen yaşadığımız derin yakınlık hissi üzerinden değerlendirme fırsatı buldum. Bu durum, sosyal bağların yalnızca kelimelerle kurulmadığını, bireylerin duygusal ve nörobiyolojik uyumlarıyla, yani kalpten kalbe akan karmaşık bir sistemle kurulduğunu daha iyi anlama imkanı sunuyor. Sizde zaman zaman yaşamışsınızdır; bazen biriyle tanıştığınız andan itibaren yakınlık hissederken, bazen yıllardır tanıdığınız biriyle bile bağ kurmakta zorlanabiliyorsunuz.

Peki, gerçekten kalpleri yaklaştıran şey nedir? Neden bazılarıyla ilk andan itibaren yıllardır tanışıyormuşuz gibi hissederiz de, bazılarıyla bu mümkün olmaz? Bazen ne kadar istekli olsak da, bir türlü o içten yakınlığı kuramayız ve ilişkimiz, akrabalıklarda olduğu gibi yalnızca bir zaruret çerçevesinde sürer.

 

Yakınlık hissi, yalnızca sosyal benzerliklerle açıklanamayacak kadar karmaşıktır. Beyin, hormonlar ve duygusal hafıza, insan ilişkilerinde düşündüğümüzden çok daha belirleyici olabilir. Çünkü insan ilişkilerinde “uyum” çok boyutlu bir meseledi