[Dr. Ergun Çapan] Allah’a savaş açanlar

İnsan, tavır ve davranışlarını iradesinin hakkını vererek düzenleyebilecek, sevk edebilecek bir donanımda yaratılmıştır. O, ilahi kriterlere göre inanç, düşünce, duygu ve his dünyasını dizayn ve kanalize etmekle sorumludur. Bu itibarla onun muhabbet veya nefret; dostluk veya düşmanlık duygularını ve bunların tezahürlerinin dengede tutması gerekir. Aksi takdirde kendisini helaka sürükleyecek bir uçuruma yuvarlanabilir. Bu cümleden olarak Allah dostlarına düşmanlık Allah’a savaş açmak demektir. Allah ile savaşan da helak olur ve kötü bir akıbetle dünyadan göçüp gider. 

Bu ifade çok mübalağalı veya indî bir yaklaşım olarak görülebilir. Ne var ki, konu ile ilgili ayet ve hadislere bakıldığında öyle olmadığı gayet açıktır. Zira Kur’an ve Sünnette evliyanın Allah nezdinde nasıl bir kıymet ifade ettiği bildirilerek ona göre davranılması istenmiştir. Gaybın son habercisi Peygamber Efendimiz (s.a.s.) kutsî bir hadiste bu çok hayatî noktayı şu şekilde bildirmiştir: Allah Teâla, “Her kim Benim veli kullarımdan birine düşmanlık ederse, şüphesiz Ben ona harp ilan ederim.” (Buhârî, rikâk 38) buyurmaktadır. Bu kutsî hadisin yanı sıra Kur’ân-ı Kerim’de de değişik âyet-i kerimelerde Allah dostlarından bahsedilmiş ve Allah dostları şu ifadelerle müjdelenmiştir: “Şunu iyi bilmelisiniz ki, Allah’ın veli kulları için hiçbir korku yoktur ve onlar mahzun da olacak değillerdir.” (Yunus Sûresi, 10/62) Bir sonraki âyet-i kerimede ise, “Onlar, iman eder ve hayatlarını takva dairesinde sürdürürler.” buyrulmak suretiyle, Allah dostlarının iki önemli özelliğine dikkat çekilmiştir. Bunlar ise kâmil iman ve takvadır. Bunu takip eden âyette ise Allah, (c.c.) “Onlara dünya hayatında da ahiret hayatında da müjde vardır. Allah’ın sözlerinde asla değişiklik olmaz. İşte bu, en büyük kazançtır.” şeklindeki beyanıyla bu vasıflara sahip olan evliyâullahı, nasıl güzel bir akıbetin beklediğine dikkat çekmiştir. Yine Yüce Me